یادداشتی برای نمایش "آلنده نازنین"
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "آلنده نازنین" نشستم. بر خلاف همیشه قصد دارم ابتدا از بازیگران شروع کنم؛ آقای گرجی عزیز شما چطور انقدر درخشان هستید؟ دست هایی که در ابتدای نمایش برای شما زده شد، گوارای وجودتان ! بازی خانم صمدی به ویژه در صحنه آخر بی نقص و چقدر انتخاب ایشان برای این نقش درست بود. سایر بازیگران نیز به خوبی به ایفای نقش پرداختند و رد پای آقای برهمنیِ درجه یک در ثانیه ثانیه اجرا مشهود بود.
متن جناب گلچین عارفی سرشار از ایهام، نماد و استعاره های سیاسی است و اگر بدون هیچ پیش زمینه ای وارد سالن شوید، شاید فقط 50% از آنچه در صحنه خلق شده را برداشت کنید؛ لذا در کنار عوامل اجرا باید از اعضای حرفه ای تیوال نیز تشکر کرد که با متون و توضیحات خود به درک بیشتر اجرا کمک شایانی کردند.
به شخصه اصلاً متوجه گذر زمان نشدم و انگار از صحنه اول که کارگردان در حال صحبت با تهیه کننده بود تا لحظه رفتن نابازیگر در انتها، همه چیز در کسری از ثانیه اتفاق افتاد. چقدر هم صحنه آخر نمایش مسحور کننده و ناب بود. توضیحات تکمیلی پیش تر توسط سایر کاربران محترم نوشته شده؛ فقط امیدوارم به قانون های درستی که برای زندگی شخصی یا کاری خود تعیین می کنیم، پایبند باشیم. برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.