اطناب ممل و ایجاز مخل نسبت واژگان به مفهوم است بدین معنا که اگر زیاد باشد حوصله سربر است و اگر کم، ناقص و نارسا و در صورت تناسب میشود اعتدال کلام
نمایش سه دقیقه به زمستان نماد همین تعریف است بدون زیادی گویی و در کمال ایجاز با احترام به هوش مخاطب، تاریخی به وسعت ۴۰ سال را در کمترین زمان تعریف میکند آنهم با کمترین عناصر نمایشی یعنی بدون دکور،آکساسوار،نور و تنها باموسیقی و افکت.
به علاوه اینکه داستان زندگی ۳ نفر و ۳ تیپ و حتی به نظر من ۳ نسل(۷۰،۶۰،۵۰) است که ۳ فصل مختلف دارند ولی زمستان سرنوشت یکسان همه است.حتی با وجود فرصت دوباره برای برگشتن و تغییر دادن مسیر زندگی بازهم سرنوشت محتوم رسیدن زمستان است چرا که از این قفس ساخته شده از جبر تاریخی و جغرافیایی توان فرار نیست و در انتها طنین جیغ‌های استیصال آمیتاست از رسیدن زمستان که تنها ۳ دقیقه به آن باقی مانده.
و البته دوباره بهار(به یاد فیلم کیم کی دوک) شاید در دنیایی دیگر.