ممنون ازت محمد خلیفه ی عزیز که به تماشای ما نشستی؛ ممنونم که نقد نوشتی. دوست دارم کوتاه گپ بزنیم: اگر کاراکتر یک قلب روی صحنه بیاد احتمالا از احساسات حرف میزنه و اگر مغز رو بیاریم روی صحنه؛ قاعدتا باید مانیفست بده! با دیدگاه من، ذات مغز مانیفست دادن و پراکنده گویی هستش.. و این نمایش بر پایه ی مغزی بود که روایت می کرد.. خوشحالم که نقدت رو خوندم 🙏