یادداشتی برای نمایش "سفید"
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "سفید" نشستم. هر چقدر به مبحث خانواده و چالش های آن پرداخته شود باز هم کم است. هر خانواده درون خود رازهایی دارد که نه تنها علاقه ای به بازگو کردن آن ندارد، بلکه حتی برخی از اعضای خانواده نیز از این رازها بی خبر هستند. سفید، این شانس را به ما داد تا رازهای یک خانواده را ببینیم؛ با آن همراه شویم، غصه بخوریم، اشک بریزیم، بخندیم و به چالش هایی که تا کنون در خانواده خود تجربه کرده ایم، فکر کنیم؛ پس "سفید" می تواند نمایانگر هر خانواده باشد. شخصیت پردازی ها عالی صورت گرفته و جزئیات شخصیت پردازی حتی در پوشش کاراکترها نمایان بود. متن نمایش شما را درگیر می کند؛ گاه از طنز نمایش و بیان و جملات صادق برقعی عزیز می خندید و گاه خنده های شیرین بازیگران نیز لبخند را به لبانتان می آورد تا در کنار تلخی های متن که بسیار دغدغه مند است، لذت بیشتری از این نمایش ببرید. چقدر تمامی بازی ها باورپذیر و درخشان بود؛ چقدر شما همگی قند و نازنین هستید. کارگردانیِ درست در کنار توجه به جزئیات از سایر نکات برجسته این کار است. همچنین طراحی صحنه و انتخاب موسیقی نیز مناسب بود.
در انتها فقط به این اشاره کنم یکی از بهترین تئاترهایی که امسال تماشا کردم، بدون شک "فرآیند" بود و چقدر خوشحالم در یکی دیگر از بهترین تئاترهای امسال یعنی "سفید"، دو بازیگر نمایش فرآیند حضور داشتند. برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.