یه تماشاچی از تئاتر چی میخواد؟
جز اینکه نمایش بتونه عمیق ترین لایه های احساسی شو تحریک کنه؟
و یا اینکه به قلب یه محتوای اجتماعی بزنه و این محتوا رو برای بیننده عرضه کنه؟
و یا احساسات رو بر اساس جنسیت تفکیک کنه و اونو وسط صحنه داد بزنه؟
یا جز اینکه اشک به چشمها بیاره و لبخند به لبها؟

این نمایش همه رو باهم داشت و ثابت کرد کارهای عالی فقط داخل تئاتر شهر و ایرانشهر و و شهرزاد خلاصه نمیشن.
افسوس میخورم لحظه ای دارم میگم این نمایش رو از دست ندین که اجرای پایانی هم به اتمام رسیده.