تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرمخاطبان گرامی، پیرو اعلام عزای عمومی، به آگاهی می‌رسد اجرای همه نمایشها و برنامه‌های هنری به مدت یک هفته از دوشنبه ۳۱ اردیبهشت تا پایان یکشنبه ۶ خرداد لغو شد.
با توجه به حجم بالای کاری، رسیدگی به ایمیل‌ها ممکن است تا چند روز به طول بیانجامد، لطفا از ارسال مجدد درخواست خودداری نمایید.
با توجه به حجم بالای کاری، رسیدگی به ایمیل‌ها ممکن است تا چند روز به طول بیانجامد، لطفا از ارسال مجدد درخواست خودداری نمایید.
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:46:20
با سلام
بیش از 100 روز است که نظری ننوشتم. چون تئاتری نبود و همینطور حس و حالش...
نمی خواستم نظر بنویسم ولی نصف شبی ذهنم را درگیر کرد و همین ... دیدن ادامه ›› باعث شد به عنوان یک خسته نباشید به عوامل نمایش، این متن را بنویسم.
این نظرات من هست به عنوان یک مخاطب عادی، که نمایش را از نقطه نظر زیست خودش می نویسد:
- نمایشی ابزورد. از ابتدا که وارد می شویم به ما میگویند: لطفا روی مدفوع نروید! و این نشان می دهد که قرار نیست نمایشی نرمال ببینیم!
- تقریبا 15 دقیقه، دو شخصیت به ما زل زده اند و دیگر هیچ. اینجا برای من بازیگران، تماشاگران بودند که چطور از بی حوصلگی تکان میخورند، صحبت می کنند، میخندند. بیشترین جایی که فکر من مشغول شد همینجا بود. سکوتی که یادم رفت کی آمدم و چکار میکنم؟ اینها به چی زل زده اند؟ چرا این سکوت آزارم می دهد. منی که از تکرار روزمرگی فرار کرده ام به سمت فضای تاریک تئاتر چرا باید چند دقیقه اینجا از سکوت و بی اتفاقی، زجر بکشم؟
-اساس این نمایش "تکرار متعفن" است. که در نمایش موتیف می شود. نمایش میخواهد یک تکرار را به سخره بکشد و آن را معادل مدفوع بداند. بنظر منطور زندگی تکراری است.
- یک شخصیت داستان بر روی توالت نشسته و زور میزند و بلند می شود و موز میخورد و دوباره به توالت برمی گردد و زور می زند. موز به عامل یبوست مشهور است(هرچند ممکن است علمی صحیح نباشد ولی معروف است). این شخصیت نسبت به بقیه کمتر مورد توجه قرار می گیرد چون کلا کارش همین هست ولی به نظرم بهترین تکرار را همین نشان می دهد. در طول روزمرگی های خود دائما در حال "زور زدن" هستیم و احتمالا از این یبوست هم شکایت داریم. ولی واکنش ما چیست؟ موز میخوریم!
- شخصیت دختر: پر انرژی و پر حرف. شخصیتی که می خواهد تمیز کند این تعفن را. اما موفق نیست. شخصیت قبلی حرکاتش کند است برعکس این دختر. نوار زندگی در اینجا کند است. شخصیت دختر گاها نوارش تند می شود و حرفای غیرقابل فهمی میزند. حس میکنم خاطرات یا خوشی ها یا عشق ها را نشان می دهد ولی زودگذرند. طوری که اصلا متوجه نمی شویم. در آخرهم در تمیز کردن ناکام است.
-شخصیت بعدی نیز(فکر کنم اسمش کراپ بود که می شود گفت معادل=crap است) نکته ی قابل توجه ربات وار بودنش است. خیلی درکش نکردم چون حرف هایش را نیز نتوانستم متوجه شوم.
- این نمایش یک نوار است. که گاهی تند می رود و گاهی کند، ولی چیزی که مشخص است یک تکرار متعفن است. همانطور که در نمایش هم اشاره شد، نباید از این نمایش لذت برد. اگر این نمایش مدفوع زندگی را برای ما رنگ میکرد و ما از نمایش لذت میبردیم که فریب کاری میشد! یا اشاره شد که هر جا از نمایش خواستید میتوانید خارج شوید، درست می گوید، همه اش تکرار است. حالا اگر 5 دقیقه باشی، 1 ساعت و 9 دقیقه یا 70 سال! پایان خاصی ندارد این تکرار.
این حقیقتی است که ما از آن گریزانیم. برای همین نمایش زجر آور است.
طبعتا این نگاه من است و ممکن است و برداشت دیگران متفاوت باشد و بسیاری از نکات دیگر را فراموش کرده باشم یا متوجه نشدم.
- بازی کردن این نقش ها واقعا سخت است. بنظرم سخت ترینش را هم، عزیز روی توالت بود!
انتقاداتی اساسی به این نوع نمایش ها دارم البته که فعلا از توانم خارج است.
درکل خسته نباشید و بابت این مشغول کردن ذهن ممنون.
موفق باشید
بیش از 100 روز است که نظری ننوشتم. چون تئاتری نبود و همینطور حس و حالش...
نمی خواستم نظر بنویسم ولی نصف شبی ذهنم را درگیر کرد و همین ... دیدن ادامه ›› باعث شد به عنوان یک خسته نباشید به عوامل نمایش، این متن را بنویسم.
این نظرات من هست به عنوان یک مخاطب عادی، که نمایش را از نقطه نظر زیست خودش می نویسد:
- نمایشی ابزورد. از ابتدا که وارد می شویم به ما میگویند: لطفا روی مدفوع نروید! و این نشان می دهد که قرار نیست نمایشی نرمال ببینیم!
- تقریبا 15 دقیقه، دو شخصیت به ما زل زده اند و دیگر هیچ. اینجا برای من بازیگران، تماشاگران بودند که چطور از بی حوصلگی تکان میخورند، صحبت می کنند، میخندند. بیشترین جایی که فکر من مشغول شد همینجا بود. سکوتی که یادم رفت کی آمدم و چکار میکنم؟ اینها به چی زل زده اند؟ چرا این سکوت آزارم می دهد. منی که از تکرار روزمرگی فرار کرده ام به سمت فضای تاریک تئاتر چرا باید چند دقیقه اینجا از سکوت و بی اتفاقی، زجر بکشم؟
-اساس این نمایش "تکرار متعفن" است. که در نمایش موتیف می شود. نمایش میخواهد یک تکرار را به سخره بکشد و آن را معادل مدفوع بداند. بنظر منطور زندگی تکراری است.
- یک شخصیت داستان بر روی توالت نشسته و زور میزند و بلند می شود و موز میخورد و دوباره به توالت برمی گردد و زور می زند. موز به عامل یبوست مشهور است(هرچند ممکن است علمی صحیح نباشد ولی معروف است). این شخصیت نسبت به بقیه کمتر مورد توجه قرار می گیرد چون کلا کارش همین هست ولی به نظرم بهترین تکرار را همین نشان می دهد. در طول روزمرگی های خود دائما در حال "زور زدن" هستیم و احتمالا از این یبوست هم شکایت داریم. ولی واکنش ما چیست؟ موز میخوریم!
- شخصیت دختر: پر انرژی و پر حرف. شخصیتی که می خواهد تمیز کند این تعفن را. اما موفق نیست. شخصیت قبلی حرکاتش کند است برعکس این دختر. نوار زندگی در اینجا کند است. شخصیت دختر گاها نوارش تند می شود و حرفای غیرقابل فهمی میزند. حس میکنم خاطرات یا خوشی ها یا عشق ها را نشان می دهد ولی زودگذرند. طوری که اصلا متوجه نمی شویم. در آخرهم در تمیز کردن ناکام است.
-شخصیت بعدی نیز(فکر کنم اسمش کراپ بود که می شود گفت معادل=crap است) نکته ی قابل توجه ربات وار بودنش است. خیلی درکش نکردم چون حرف هایش را نیز نتوانستم متوجه شوم.
- این نمایش یک نوار است. که گاهی تند می رود و گاهی کند، ولی چیزی که مشخص است یک تکرار متعفن است. همانطور که در نمایش هم اشاره شد، نباید از این نمایش لذت برد. اگر این نمایش مدفوع زندگی را برای ما رنگ میکرد و ما از نمایش لذت میبردیم که فریب کاری میشد! یا اشاره شد که هر جا از نمایش خواستید میتوانید خارج شوید، درست می گوید، همه اش تکرار است. حالا اگر 5 دقیقه باشی، 1 ساعت و 9 دقیقه یا 70 سال! پایان خاصی ندارد این تکرار.
این حقیقتی است که ما از آن گریزانیم. برای همین نمایش زجر آور است.
طبعتا این نگاه من است و ممکن است و برداشت دیگران متفاوت باشد و بسیاری از نکات دیگر را فراموش کرده باشم یا متوجه نشدم.
- بازی کردن این نقش ها واقعا سخت است. بنظرم سخت ترینش را هم، عزیز روی توالت بود!
انتقاداتی اساسی به این نوع نمایش ها دارم البته که فعلا از توانم خارج است.
درکل خسته نباشید و بابت این مشغول کردن ذهن ممنون.
موفق باشید
سپهر، محمد شکاری یزدی، نیلوفر ثانی، امیر مسعود و Reza1991s این را
خواندند
علی صابونچی رضاپور و حسین صحرایی این را دوست دارند
علی صابونچی رضاپور و حسین صحرایی این را دوست دارند
خریدار حسین صحرایی (hossein.sahraei.sh)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۰۵ آذر ۱۴۰۱
ممنون از شما
باعث افتخاره که از نمایش خوشتون اومده🙏
باعث افتخاره که از نمایش خوشتون اومده🙏
۱۲ دی ۱۴۰۱
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۵,۰۰۰ نفر
+۲۶,۶۹۰ برنامه
+۷,۷۴۵,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۹۹۷ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
