درود،
حرف زیاده برای گفتن اما در برهه ای که زندگی در زن زندگی آزادی ادامه دارد به تیوال سری زدم و اکانتهای دوستان قدیمی رو چک کردم که ببینم این مدت چه کرده اند؟ باید از هنر و هنرمند در این زندگی حمایت کرد، دل و دماغی نیست و هزاران پرسش در ذهنم می چرخد! مثل اینکه اکثر دوستان د‌ل و دماغی نداشته اند و ندارند، انگار هیچ چیزی عادی نیست و مشخصا که نیست! ولی هنر متعالی که خار چشم متحجران و‌ اذهان بسته است نباید مهجور بماند، اگر نمایشی دیدید که با این حال دل خراب می شود با وسواس گزینشش کرد، حتما برایش بنویسید و پیشنهاد بدید که اگر کسی خواست بعد از ماهها حمایتی بکند و کار خوبی ببیند بی نصیب نماند و حداقل ماهی یک‌ نمایش خوب به روحمان تزریق کنیم!
پ.ن: قیمتهای بلیطها هم مانند سایر خدمات و اجناس با تورم ناگزیر روبرو شده اند، حمایت مستمر و ماهی سی، چهل نمایش دیدن هم دیگه واقعا کار هر کسی نیست! حداقل ما کارمند جماعت...

مانا باشید.