سهیل ساعی رو اولین بار سال ۱۴۰۰ سر تمرین نمایش سوم‌ماه‌می (همون دادا) دیدم قبلا اسمش رو زیاد شنیده بودم و خودش هم کارگردانه اما متاسفانه ازش کار ندیده بودم.
اونایی که نمایش سوم ماه می رو دیدن اکثریت با من هم‌عقیده‌ان که سهیل خیلی خوب و بامزه و اندازه بود توی اجرا.
منم طی تمرین اون کار شیفته اخلاق و‌انرژی و انگیزه تموم نشدنیش شدم و با خودم گفتم حتما باید با سهیل کار کنم.
وقتی نمایشنامه حرفه‌ای رو می‌نوشتم برای دوتا از کارکترها به سهیل فکر میکردم و حتی بهش حق انتخاب دادم که هرکدوم رو می‌خواد انتخاب کنه و خودش لانژو رو انتخاب کرد. تمرین که شروع شد از اونجا که فهمیده بودم سهیل بازیگر خلاقیه از شروع تمرین تا همین اواخر کاراکتر لانژو رو چندین شکل مختلف اتود زدیم تا رسیدیم به همین لانژویی که به زودی روی صحنه خواهید دید. من که به شدت این لانژو رو دوست دارم و خوش‌حالم که سهیل داره بازیش می‌کنه.