تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهرانSB > com/org | (HTTPS) localhost : 23:24:19
نمایش پدر، نمایشی اثرگذار بود، این را از چهره‌ی درهم تماشاگران پس از اتمام اجرا می‌شود حس کرد؛ اما به نظر اگر در انتخاب نقش "آن" دقت ... دیدن ادامه ››
بیشتری می‌شد، قطعا این اثر چندین برابر می‌شد. با کمال احترام، بازیگر این شخصیت در بده‌بستان با استاد کیانیان، کم می‌آورد و باعث ایجاد سکت در اجرا و انتقال حس می‌شد. موسیقی و دکور داینامیک از نقاط قوت این اجرا بود.
و اما پدر...
از دو سو می‌توان به ماجرا نگاه کرد:
- سوی پدر: تلنگر این نمایش به یک پدر آنجایی است که خواست و صلاح فرزندان خود را از دریچه‌ی نگاه خویش، به آرزو و آمال آن‌ها چیره می‌کنند و آن‌ها را از خود دور می‌کنند و این دوری، درست در روزگار پیری و فراموشی، رخ نموده و احتمالا اولین گزینه: خانه سالمندان!
- سوی اطرافیان پدر: احساس رایج نسبت به خانه سالمندان، احساس مثبتی نیست و احتمالا خواست قلبی تمام ما از "آن"، محافظت از پدرش در خانه است اما... به هیچ وجه نمی‌توان او را بابت تصمیمش ملامت کرد. دو راهی عجیبی است و یک امتحان سخت؛ کسی چه می‌داند با هر انتخاب ما، چه اتفاقی در پس پرده‌ی عالم می‌افتد...
و در پایان... خاصیت صحنه‌ی نمایش، تأثیر و تأثر از روز و روزگار است. تصویری که حین اجرا چند مرتبه در ذهن من متبادر شد، "پدر فلسطینی" بود که قطعه قطعه‌ی فرزندش را در دو کیسه حمل می‌کرد و اشک می‌ریخت؛ او هم "پدر" است... و نفرین بر جنگ...
و اما پدر...
از دو سو می‌توان به ماجرا نگاه کرد:
- سوی پدر: تلنگر این نمایش به یک پدر آنجایی است که خواست و صلاح فرزندان خود را از دریچه‌ی نگاه خویش، به آرزو و آمال آن‌ها چیره می‌کنند و آن‌ها را از خود دور می‌کنند و این دوری، درست در روزگار پیری و فراموشی، رخ نموده و احتمالا اولین گزینه: خانه سالمندان!
- سوی اطرافیان پدر: احساس رایج نسبت به خانه سالمندان، احساس مثبتی نیست و احتمالا خواست قلبی تمام ما از "آن"، محافظت از پدرش در خانه است اما... به هیچ وجه نمی‌توان او را بابت تصمیمش ملامت کرد. دو راهی عجیبی است و یک امتحان سخت؛ کسی چه می‌داند با هر انتخاب ما، چه اتفاقی در پس پرده‌ی عالم می‌افتد...
و در پایان... خاصیت صحنه‌ی نمایش، تأثیر و تأثر از روز و روزگار است. تصویری که حین اجرا چند مرتبه در ذهن من متبادر شد، "پدر فلسطینی" بود که قطعه قطعه‌ی فرزندش را در دو کیسه حمل می‌کرد و اشک می‌ریخت؛ او هم "پدر" است... و نفرین بر جنگ...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۷,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۵۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
