تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
خانه نمایش دا
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهرانSB > com/org | (HTTPS) localhost : 19:41:07
از روی کنجکاوی و بدون شناخت قبلی از گروه اجرایی رفتم و بسیار لذت بردم. نمایش ساده و بی ادا و دلنشین با بازی های خوب. از کارگردان کار متشکرم که ... دیدن ادامه ››
یه متن جدید رو به اجرا برده و به نظرم خیلی خوب از پسش براومده.
قسمت هایی از نمایشنامه ی جیمز فریتز، احتمالا به ضرورت رعایت وقت، حذف شدن که به نظر من در انتقال پیام موثر بودن. نمایشنامه در سه پرده نوشته شده و یه سوال جدی و مرتبط با زمانه ی ما رو مطرح می کنه: "آیا اکتِ اعتراضی نمادین اثرگذار هست؟ آیا با خودسوزی میشه تغییری در وضع موجود یا بیداری اذهان عمومی ایجاد کرد؟" سوال در پرده ی اول مطرح می شه. کتی در پرده ی اول خودسوزی می کنه اما علی رغم آسیب های جسمی عمیق، کشته نمی شه. در پرده ی دوم، بهبودی و نقاهت کتی را شاهد هستیم. اینجا و خصوصا با مونولوگ مادر کتی، ظاهرا به سوالِ پرسیده شده در پرده ی اول جواب داده می شه: "اکتِ یک نفره تاثیرگذار نیست ... زندگی یک هدیه است ... زنده ی تو بیشتر از مرده ات به درد می خوره ... " اما در اکت سوم و با خودسوزی کاترین (دختری که کتی را نجات داده)، جوابی که در پرده ی دوم به آن رسیده بودیم باطل می شود. تقاضای کتی در پرده ی اول این بود:"حتی اگه یه نفر هم با دیدن خودسوزی من بیدار بشه اونوقت کار من ارزش داشته" و پرده ی سوم با خودسوزی هولناک کاترین (ادامه دهنده ی راه کتی) ثابت می کند که خودسوزی کتی بی فایده نبوده. پس سوال های پرده ی اول، همچنان بی پاسخ و زنده در ذهن مخاطب باقی می مونن. بعد از نمایش ممکنه به یاد بیاریم که انقلاب عربی اصلا با خودسوزی یک جوان سبزی فروش تونسی آغاز شد. ضمنا با در نظر گرفتن آن چه که در جامعه ی خودمون گذشته و می گذره، کی می تونه بگه خودسوزی "دختر آبی" و "هما دارابی" بی فایده و بی رهرو بود و جرقه ی حرکات عمومی اعتراضی نشد؟
قسمت هایی از نمایشنامه ی جیمز فریتز، احتمالا به ضرورت رعایت وقت، حذف شدن که به نظر من در انتقال پیام موثر بودن. نمایشنامه در سه پرده نوشته شده و یه سوال جدی و مرتبط با زمانه ی ما رو مطرح می کنه: "آیا اکتِ اعتراضی نمادین اثرگذار هست؟ آیا با خودسوزی میشه تغییری در وضع موجود یا بیداری اذهان عمومی ایجاد کرد؟" سوال در پرده ی اول مطرح می شه. کتی در پرده ی اول خودسوزی می کنه اما علی رغم آسیب های جسمی عمیق، کشته نمی شه. در پرده ی دوم، بهبودی و نقاهت کتی را شاهد هستیم. اینجا و خصوصا با مونولوگ مادر کتی، ظاهرا به سوالِ پرسیده شده در پرده ی اول جواب داده می شه: "اکتِ یک نفره تاثیرگذار نیست ... زندگی یک هدیه است ... زنده ی تو بیشتر از مرده ات به درد می خوره ... " اما در اکت سوم و با خودسوزی کاترین (دختری که کتی را نجات داده)، جوابی که در پرده ی دوم به آن رسیده بودیم باطل می شود. تقاضای کتی در پرده ی اول این بود:"حتی اگه یه نفر هم با دیدن خودسوزی من بیدار بشه اونوقت کار من ارزش داشته" و پرده ی سوم با خودسوزی هولناک کاترین (ادامه دهنده ی راه کتی) ثابت می کند که خودسوزی کتی بی فایده نبوده. پس سوال های پرده ی اول، همچنان بی پاسخ و زنده در ذهن مخاطب باقی می مونن. بعد از نمایش ممکنه به یاد بیاریم که انقلاب عربی اصلا با خودسوزی یک جوان سبزی فروش تونسی آغاز شد. ضمنا با در نظر گرفتن آن چه که در جامعه ی خودمون گذشته و می گذره، کی می تونه بگه خودسوزی "دختر آبی" و "هما دارابی" بی فایده و بی رهرو بود و جرقه ی حرکات عمومی اعتراضی نشد؟
امیرمسعود فدائی، میثم محمدی، سپهر و مژان فدائی این را
خواندند
پروین والیزاده، Solmaz Afsari و سحر مصباح این را دوست دارند
پروین والیزاده، Solmaz Afsari و سحر مصباح این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۴۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
