در 3 دوره مختلف (کرونا، اوایل شروع مجدد تئاترها و اجراهای نهایی 1402) مخاطب این تئاتر بودم میشه گفت هر بار اجرا جو مخاطبین در درک سویه ها و لذت ها، خوش کامی ها و بدکامی های خاصی رو به اجرا اضافه میکنه که به نظرم میشه گفت انرژی مخاطب بخش مهمی از کار رو جلو میبره.
در کل بک توبلک جز تئاترهایی بود که تونست جریان اصلی تئاتر ایران رو از تئاترهای با پروداکشن بالا بگیره و غلبه متن رو بر بازیگرهای پر زرق و برق و دکور های آنچنانی رو نشون بده.
سجاد افشاریان بعد از 3 سال اجرا تونست ایگو شخصیت اصلی متن نمایش رو به خودش منتقل کنه و اجرا رو بسیار پخته تر کنه. در کل سجاد افشاریان تنها تئاتری ایرانه که در دهه 1980 زندگی کلاسیکی رو سپری میکنه و میتونه حال و هوای نوستالژی اون زمان رو به خوبی به مخاطبش منتقل کنه.