راجب این نمایش و نقد های خیلی خوبی که راجبش منتشر شده، میشه گفت طیفی که این تئاتر رو تماشا می کنند اغلب افرادی هستند که با بدنه تئاتر نسبتا غریبه هستند، واقعا بعد از دیدن نمایش به خودم گفتم واقعا نقد های مثبت سطح توقعم رو از نمایش بالا برده بود ولی نمایش از سطح انتظار من کمتر بود. که این نشون میده مشاور رسانه ای قوی پشت کار هست که تونسته هایپ خوبی رو برای مخاطب عام فراهم کنه.
نمایش یه جوری برای ژوله نوشته شده دقیقا انگار نویسنده اول یه دکمه انتخاب کرده بعد برای اون دکمه کت دوخته، فارغ از اینا ژوله نشون داده که استندآپ کمدین خوب و محبوبی هستش و تونسته تا حدودی از از پس نقشش بر بیاد اما متن کیفیت جذابی نداره البته که برعکس ژوله، خانم عبدالرزاقی واقعا جذاب نقششو رو خوب اجرا کرد. قشنگ اختلاف کیفی ژوله و عبدالرزاقی تو بازیا کاملا به چشم میخوره الیکا عبدالرزاقی یه جاهایی خیلی قوی اجرا میکنه اما ژوله خیلی ضعیف، این ضعف بعضی جاها مثل آخر نمایش که در حال خواندن یه دکلمه مشترک هستند خودشو نشون میده ، دیشب یه لحظه ژوله دیالوگ مشترکش با عبدالرزاقی رو یادش رفت. یه چیز عجیب دیگه عادت داریم ژوله خیلی با لحن ملایم استندآپ اجرا کنه یا استندآپ کلا لحن لطیف تری داره و حتی مثلا تو محاوره کسی با داد لطیفه تعریف نمیکنه ، اما به دلیل اینکه سالن نسبتا بزرگ هستش ژوله مجبوره دیالوگ هاشو داد بزنه و کلا لحنش و تن صداش تو بازی عضی جاها خیلی توی ذوق میزنه. البته که خسته نباشید میگم تلاش خوبی بود براش.
متن نمایش نسبتا شوخی های خوبی توش بکار رفته ولی در حد یه متن خوب و خوش جریان نیست، در واقع بیننده بعضی اوقات روند نمایشو گم میکنه. و شوخی های متن گذرا هستند و نویسنده از بیان این شوخی ها دنبال مفهوم خاصی نیست. بعضی شوخی ها در خدمت نمایش ... دیدن ادامه ›› نیست.
شخصیت فرعی که اسمش لیث هستش اصلا تعریف درستی ازش تو نمایش نمیشه یه جا از کافکا میگه یهجا خیلی متفکره یا جا تنبله، شخصیت پردازی ژوله هم پر تناقضه شغلش معلوم نیست که همه اینا مشکل متن هست.
در کل اگر در این شرایط اگر بین این نمایش و نمایشی که بازیگرای معروفی نداره ولی نمایشنامه جذاب تری داره قطعا دومی رو انتخاب کنید، با دیدن یا ندیدن این نمایش نه چیزی رو از دست می دید نه چیزی رو بدست میارید، یه ساعت خنده که با یه قسمت فیلم خنده دارم بدست میاد. اما اگر ببینید هم وقتتون رو تلف نکردید. تونستید یه استند آپ زنده از ژوله و یه نمایش جذاب ازعبدالرزاقی رو ببینید.

در 3 دوره مختلف (کرونا، اوایل شروع مجدد تئاترها و اجراهای نهایی 1402) مخاطب این تئاتر بودم میشه گفت هر بار اجرا جو مخاطبین در درک سویه ها و لذت ها، خوش کامی ها و بدکامی های خاصی رو به اجرا اضافه میکنه که به نظرم میشه گفت انرژی مخاطب بخش مهمی از کار رو جلو میبره.
در کل بک توبلک جز تئاترهایی بود که تونست جریان اصلی تئاتر ایران رو از تئاترهای با پروداکشن بالا بگیره و غلبه متن رو بر بازیگرهای پر زرق و برق و دکور های آنچنانی رو نشون بده.
سجاد افشاریان بعد از 3 سال اجرا تونست ایگو شخصیت اصلی متن نمایش رو به خودش منتقل کنه و اجرا رو بسیار پخته تر کنه. در کل سجاد افشاریان تنها تئاتری ایرانه که در دهه 1980 زندگی کلاسیکی رو سپری میکنه و میتونه حال و هوای نوستالژی اون زمان رو به خوبی به مخاطبش منتقل کنه.