من نزدیک به سه ماه پیش به اجرای این تئاتر نشستم ولی از اونجایی که فکر می‌کنم اگه فکرامو ننویسم اون رسالتی که برای خودم در نظر دارم به سرانجام نمی‌رسه بعد از گذشت این همه وقت می‌خوام نظرم رو بنویسم. این نمایش بهترین نمایش زندگی من بود، با خیال راحت و بدون عذاب وجدان میتونم براش واژه شاهکار رو بکار ببرم. خیلی ناراحتم که فرصت دیگه ای پیش نیومد برام و درگیری زیادی داشتم که نشد بار دوم تماشاش کنم. طراحی صحنه فوق العاده، بازی های درجه یک و متن عالی حرفی برای زدن باقی نمیذاره. فکر میکنم اکثر کسایی که به تماشاش نشستن بتونن این حرف رو تایید کنن که بعد از این نمایش حداقل تا مدت کوتاهی هم که شده درگیرش بودن. انسان اسب پنجاه پنجاه هرآنچه از یه تئاتر انتظار داریم رو در بالاترین سطح خودش برآورده می‌کنه. این نمایش جوری من رو درگیر کرد که بعد از بیرون اومدن از سالن انگار من اون زن و مردی بودم که حتی پس از آزادی هم واقعا رها نشدن و روحشون هنوز هم در اسارت بود. تقسیم کردن مردم به دو دسته و در مقابل هم قرار دادنشون که به واسطه اون، سلطه رو بر طبقه فرودست راحت تر بکنه، هزارباره مردن در پی هم، کنترل در پی ایجاد ترس و همزمان تزریق اندک امیدی که اگر این وظیفه را به سرانجام برسانید زنده خواهید ماند همه مفاهیمی هستن که برای درک اونها نیازی نیست در زمان خاصی زندگی کرده باشید، اگر در یک جامعه دیکتاتوری زندگی کرده باشید اینها رو تجربه کرده اید، به همین دلیل برای من تماشای این نمایش دردناک و لذتبخش بود.

متاسفانه با توجه به شرایطم با تاخیر زیادی نظرم رو مینویسم. راستش من با فرم اجرایی این نمایش ارتباط چندانی نگرفتم و فکر می‌کنم این فرم اجرایی باعث شد تا متن به خوبی دیده نشود. شرایط سالن هم خیلی بد بود و مخصوصا شلوغی سالن و نوع چیدمان صندلی‌ها برایم آزاردهنده و مزاحم تماشا بود. من شب اخر به اجرا نشستم و واقعا نمی‌فهمم وقتی خود سالن به حد کافی گنجایش ندارد چرا مازاد بر ظرفیت تماشاگر به سالن راه می‌دهید. همه این‌ها باعث شد تا نمایش به اندازه‌ای که باید مطلوب من واقع نشود اما هرچقدر از بازی درجه یک نازنین حشم دار و پوریا شکیبایی بگویم کافی نیست! بازی‌ها عالی بودند در حدی که من و دو خانمی که کنار من نشسته بودند بعد از پایان نمایش تا مدتی درگیر آن بودیم. فکر می‌کنم طلایی ترین نکته درباره این نمایش بازی‌های درجه یک باشند و در عمل حرف خاصی برای زدن ندارد . با احترام به همه عوامل.

نمایش خوبی بود تبریک می‌گم.
کاری که فرزین محدث مشاورش باشه بنظرم نمی‌تونه بد باشه!
ولی کامنتها به صورت اغراق آمیزی تعریف می‌کنند، برای من لحظاتی ... دیدن ادامه ›› که خیلی تعجب بکنم زیاد بود و خود داستان برام جالب بود ولی بخاطر یه سری از کامنتا انتظار یه شاهکار داشتم. که خب اینطور نبود، نمایشنامه واقعا در حدی نبود که پتانسیل یه نمایش شاهکار رو داشته باشه ولی نمایشنامه خوبی بود.
بهرحال خوشحالم که این نمایش رو دیدم و حتی به دوستم هم توصیه اش کردم.
نمایشنامه و بازی ها خوب بودن، ذهنتون بخاطر پیچش داستان در انتها تا مدتی بعد از تموم شدن هم درگیر خواهد بود و همه این‌ها باعث می‌شه پیشنهاد کنم.

نظری که درباره این نمایش می‌دم با تاخیر و صرفا به این دلیله که دوست دارم برای هر نمایشی که به تماشا می‌نشینم نظرم رو بنویسم و به نوعی جمع بندی از تجربه ام رو داشته باشم.
این نمایش از نظرم نمره خیلی خوبی می‌گیره! نمی‌تونم بگم بهترین نمایشیه که دیدم ولی جز نمایش هاییه که هروقت بعد از اون می‌خواستم از یه نمایش خیلی خوب، مثالی بیارم این نمایش رو عنوان می‌کردم. نمایشنامه فوق العاده، طراحی صحنه خیلی خوب و بازی های خوب. بعد از تموم شدنش برای خودم خیلی متاسف شدم که چرا نمیتونم شب دیگری هم بیام و دوباره تماشاش کنم!
در مورد خود روایت اگه بخوام بگم، اگر به استالین و بولگاکف به تنهایی نگاه کنم قطعا بولگاکف رو قضاوت خواهم کرد، چرا از اول با پیشنهاد استالین مبنی بر اینکه هرکسی نقش و کار دیگری را بپذیرد موافقت کرد؟ چرا زمانی که استالین گفت انجامش بده ساده است این صحبت رو پذیرفت؟ آیا اگر سیستم ایده‌آلی به گونه‌ای که هر کسی به درستی در جای خود قرار بگیرد، وجود داشت اوضاع فرق نمی‌کرد؟ پس هر کسی که در این سیستم غلط نقشی را بی آن‌که در آن به اندازه کافی متخصص باشد بپذیرد مقصر است.
ولی بنظرم اگر فقط این جنبه را نگاه کنیم کم کاری کرده‌ایم. نقد اصلی وارد به سیستم از پایه و اساس غلطی خواهد بود که وجود داره. سیستم باید بررسی و بهبود پیدا کنه نه اینکه آد‌م‌های در سیستم رو نقد کنیم. در واقع عملکرد افراد سیستم فارغ از شخصیتشون باید بررسی بشه. همانطور که به زیبایی هم کارگردانی و هم نمایشنامه وجهه شوخ به شخصیت استالین بخشیدند که با تصوری که از یک دیکتاتور در ذهن همه ما وجود دارد کمی ناخواناست ولی این رو میرسونه که استالین ... دیدن ادامه ›› با عملکردشه که دیکتاتوره نه شخصیتش. در یک سیستم غلط که برای افراد فرودست آزادی تعریف خودش رو از اساس از دست می‌ده طبیعیه که افراد متخصص دربند و افراد بیسواد بجای اون‌ها قرار بگیرن. در این سیستم استالین هر کاری هم بکنه استالینه و شخصیتی مستبده. تنها زمانی فرق خواهد کرد که قدرت تغییر سیستم رو داشته باشه. سوال و مشکل اصلی سیستم دیکتاتوریه نه افراد داخل اون. همه این چیزهایی که گفتم دلیل این حرفم بود که نمایشنامه رو فوق العاده می‌دونم.

من امشب به تماشای این اجرا نشستم، فضای کمدی اجرا خیلی خوب بود و حتی بابت همین موضوع هم شاید دوباره به تماشاش بنشینم، بازی ها روون بود، فضا کلا راحت و بازی ها بنظرم اون چیزی که باید درمیومد به خوبی دراومده بود. ولی نتونستم از خود متن نمایشنامه اونقدر که باید لذت ببرم، بنظرم حرفی که نمایش می‌زد که بقا برای هرکسی، بالاترین اولویته، بالاتر از خانواده و ارزش های فردی، برام تکراری بود. یعنی بازی هارو خیلی بالاتر از خود نمایشنامه میدونم، احتمالا این نظر شخصی من باشه و دیگران مخالف باشن، ولی واقعیت خود داستان نمایش و حرفی که می‌خواست بزنه کمی برام حوصله سربر و تکراری بود در حالیکه کمدی و بازی ها حتی خیلی بیشتر انرژی بخش بودن.
درآخر خسته نباشید می‌گم به همه عوامل و تشکر میکنم بابت خاطره خوبی که برای من و خیلی های دیگه میسازن

کار این نمایش ابدا نقد اوضاع سیاسی یا اجتماعی جامعه نیست، حتی درون مایه فلسفی یا روانشناسی خاصی هم نداره(یا حداقل من دریافت نکردم) ولی کارش حال خوب کردنه! یه نمایش حال خوب کنه! همین و نه چیز بیشتر! و این کارش رو به درستی و با موفقیت انجام می‌ده باعث می‌شه شب به یاد موندنی در کنار دوستاتون یا حتی تنها داشته باشید. هدف کارگردان از حضورش کنار تماشاگرا (شبی که من به تماشای کار رفتم کارگردان هم کنار ما نشست به تماشا) و انتخاب این سالن با این محیط صمیمی که تماشاگر به صحنه اجرا نزدیکه و آزاد گذاشتن تماشاگر درباره فیلمبرداری از قسمتی که بازیگر میخونه و گیتار میزنه احتمالا اینه که شب راحت و صمیمی ای داشته باشید. نوع چیدمان صحنه، شوخی های واقعا بامزه نمایش و حتی اینکه هر نقش در قسمتی از بقیه نقش ها جدا می‌شه و داستان خودش رو برای مخاطب تعریف می‌کنه فاصله بین مخاطب و بازیگر رو از بین میبره انگار که یه نمایش خیلی خودمونی داری تماشا می کنی و خیلی راحت تر دغدغه ها و مشکلاتشون رو درک می‌کنی. برای خودم، قسمتی که مهشید داستان مهاجرتش رو گفت من و دوستم و خیلی از مخاطبین اشک ریختیم و همراهش شدیم.
در آخر هم می‌خوام به بازیگراش خسته نباشید بگم که انقدر نمایشی که توش خندیدن و گریه کردن پشت سرهم اتفاق میفته و قطعا بازیش راحت نیست رو به خوبی اجرا کردن. مرسی ازاینکه شب خوبی رو برام رقم زدین.

چند ماه پیش به پیشنهاد دوستی می‌خواستم این نمایشنامه با همین ترجمه رو بخونم، الان خوشحالم که فرصتش پیش نیومده بود و تونستم اولین مواجهه ام با ... دیدن ادامه ›› این نمایش رو روی صحنه تئاتر داشته باشم. همین به من ثابت می‌کنه چقدر انتخاب بازیگر (مخصوصا انتخاب آقای ناصرنصیر در نقش خریدار) و بازی اونها به درستی انجام شده، بازیگرها و کارگردان کار به درستی وظیفه خودشون رو انجام دادن و کاری بالاتر از سطح استاندارد ارائه دادن، که این باعث می‌شه نمره کمتر از ۴.۵ برای این نمایش، به نظر من کم لطفی بیاد، با بازی هایی که ارائه شد (البته کمتر ازاین هم بنظرم ازاین اسامی توقع نمی‌رفت) مخصوصا آقای ناصرنصیر، یکی از تئاترهای خیلی خوب زندگیم رو تابحال تجربه کرده ام.
در مورد نمایشنامه اگه بخوام بگم اول از همه به قسمت پایانی اش باید اشاره کنم که بنظرم به درستی اتفاق افتاد و رسالت کار که همون انتقال پیام داستان باشه رو به خوبی به سرانجام رسوند، اینکه ارزش های آدمی تا چه حد فدای ایدئولوژی و منفعت شخصی فرد می‌شه انگار که هر رابطه ای به قراردادی برای ادامه، نیاز داره و اون اینه که این رابطه تا جایی ادامه پیدا می‌کنه که منفعت شخصی من تامین بشه، هم‌چنین اشاره به روشن فکرانی داره که چقدر دم از عدالت و برابری زده و به نقد سرمایه داران می‌پردازن، گویی منتظر منجی ای برای روی کار آمدن اند تا برابری در جامعه تحقق پیدا کنه در حالیکه خود برای نفع شخصی چشم به روی تمامی ارزش هایی که تنها شعاری توخالی هستند می بندن و در نهایت همه چی به ضرر شهروند ساده ای رقم می‌خوره که با هیچ کدوم از اتفاقات سیاسی کاری نداره و سرش به زندگی ساده اش گرمه. اینکه نمایشنامه بتونه پیام خودش رو در عین محتوای کمدی اش به مخاطب القا کنه مهارت بالای اون نویسنده رو نشون می‌ده.
در آخر این نمایش ترکیب متن و کارگردانی و بازی در لول خیلی خوبی بود و حتما پیشنهاد می‌کنم تماشا کنید.

من بخاطر کامنتای یه سری از دوستان سطح توقعم رو از نمایش پایین آورده بودم، برای همین شاید نمایش برای من آنقدر تاثیر داشت که انتهای نمایش گریه کردم تهش رفتم پیش دوستام و یه دل سیر گریه کردم تا تخلیه بشم! نمایش برای من شبیه به یک ساعت جلسه تراپی بود، متن بااینکه پتانسیل کلیشه ای شدن داشت ولی کلیشه ای نبود؛ هر پیامی که از زبان مهران بصورت مستقیم بیان می‌شد برای من با توجه به روایت قابل پذیرش بود و همین باعث می‌شد اون پیام مثل حرف اضافه ای به چشم نیاد، همه اینا باعث می‌شد تو بتونی خودت رو به خوبی بجای مهران فرض کنی و باهاش همدردی کنی، متن در کل متن خوبی بود و کمدی خوبی داشت، درمورد بازی ها واقعا از ژوله قرار نیست بازیگر دربیاد! اصلا! به همون میزان از عبدالرزاقی بازیگر دراومده! واقعا کیف کردم از بازیش! ولی بازی ژوله حتی بنظرم باعث می‌شد متن به اون خوبی که هست دیده نشه!
بطور کلی ارزش یکبار دیدن رو داره.

این دومین باری که من به تماشای جنون محض می‌شینم، اولین بار پارسال بود، امسال برام لذتبخش تر از پارسال بود حتی با وجود اینکه بازی خانم پاوه نژاد رو بیشتر از بازی خانم فراهانی دوست داشتم، ولی بطور کلی متن، متن خیلی خوبیه، کمدی قویه، جنون خواندن عشقِ بازیگران و عوامل اجرا به صحنه و تئاتر رو مخصوصا اونجایی درست و مناسب به مخاطب القا کرد که در پرده آخر نشون داد متعهد بودن بازیگران و عوامل صحنه به اجرا چیزی فراتر از احساس مسئولیته! اونها حتی در شرایطی که آمادگی روانی و جسمی ندارن بهترین خودشونو ارائه میدن پس این قطعا جنونه. بازی ها در کل مخصوصا بازی سعید چنگیزیان، خیلی خوب بود و در کل شب خیلی خوبی برای من رقم خورد‌. ممنون و خسته نباشید به همه عوامل

بچه ها من اشتباهی بجای روز یکشنبه، برای روز دوشنبه بلیط خریدم و الان نمی‌تونم برم، اگر کسی بلیطم رو می‌خواد لطفا بگه، دوشنبه؛ردیف ۴ صندلی ۱۵!

اول از همه خسته نباشید می‌گم به همه تیم، من امشب آخرین اجرا رو دیدم و لذت بردم. بازی های همه مسلط و مخصوصا اکت هاشون خیلی عالی بود، آهنگساز درخشان بود واقعا، کار خیلی خوبی بود و بنظرم امتیازی که تماشاگران دادن کمی کم لطفیشون رو نسبت به این کار می‌رسونه، با همه تعریفی که کردم جا داشت کار بهتر می‌بود، بازی مده آ خیلی خوب بود ولی تا نقطه عالی برای من فاصله داشت؛ خیلی خوب خشم رو بازی می‌کرد ولی بنظرم اغواگری لازم رو نداشت.

بعد از مدتها نمایشی دیدم که در طول کل نمایش درگیر بودم و مضطرب، نمایشنامه فوق العاده بود؛ برای من حداقل غیرقابل پیش بینی (مخصوصا آخرین صحنه) و هیجان انگیز بود، بازیگرها کاملا مسلط به بازی اجرا واقعا(بجز مسائل مربوط به سالن)حرفه ای بود! می‌دونم ممکنه کامنتم اغراق آمیز بنظر بیاد ولی واقعا نمی‌دونم چجوری منظورم رو برسونم که چقدر این اجرا رو دوست داشتم و عالی بود. خسته نباشید به همه عوامل