کار این نمایش ابدا نقد اوضاع سیاسی یا اجتماعی جامعه نیست، حتی درون مایه فلسفی یا روانشناسی خاصی هم نداره(یا حداقل من دریافت نکردم) ولی کارش حال خوب کردنه! یه نمایش حال خوب کنه! همین و نه چیز بیشتر! و این کارش رو به درستی و با موفقیت انجام می‌ده باعث می‌شه شب به یاد موندنی در کنار دوستاتون یا حتی تنها داشته باشید. هدف کارگردان از حضورش کنار تماشاگرا (شبی که من به تماشای کار رفتم کارگردان هم کنار ما نشست به تماشا) و انتخاب این سالن با این محیط صمیمی که تماشاگر به صحنه اجرا نزدیکه و آزاد گذاشتن تماشاگر درباره فیلمبرداری از قسمتی که بازیگر میخونه و گیتار میزنه احتمالا اینه که شب راحت و صمیمی ای داشته باشید. نوع چیدمان صحنه، شوخی های واقعا بامزه نمایش و حتی اینکه هر نقش در قسمتی از بقیه نقش ها جدا می‌شه و داستان خودش رو برای مخاطب تعریف می‌کنه فاصله بین مخاطب و بازیگر رو از بین میبره انگار که یه نمایش خیلی خودمونی داری تماشا می کنی و خیلی راحت تر دغدغه ها و مشکلاتشون رو درک می‌کنی. برای خودم، قسمتی که مهشید داستان مهاجرتش رو گفت من و دوستم و خیلی از مخاطبین اشک ریختیم و همراهش شدیم.
در آخر هم می‌خوام به بازیگراش خسته نباشید بگم که انقدر نمایشی که توش خندیدن و گریه کردن پشت سرهم اتفاق میفته و قطعا بازیش راحت نیست رو به خوبی اجرا کردن. مرسی ازاینکه شب خوبی رو برام رقم زدین.