اولین اجرای عروسکی بزرگسالی بود که دیدم. انتظار یک نمایش معمولی رو داشتم. ابتدای اجرا، حضورعروسک گردان ها برام عجیب بودند. در انتها به حدی مجذوب نمایش شدم که نمیتونستم باور کنم که عروسک هستند و جان ندارند. میخواستم عروسک ها رو بغل کنم و ساعت ها باهاشوم گریه کنم که البته روی صندلی خودم نشستم و گریه کردم . اجرا به مسئله هایی اشاره میکند که برای خودم هنوز تابو هستند و حتی از فکر کردن به آنها اجتناب میکنم. این نمایش باعث شد بتونم نه تنها به موضوع فکر کنم بلکه با مادرم در این باره با کلمات درست و بیان مناسب صحبت کنم. نمایشنامه بی نظیر بود. روان، جذاب و تاثیر گذار. پیاده کردن نمایشنامه و استفاده از قابلیت های عروسک بازی خیلی توجه من رو جلب کرد. اجرایست که حتی ارزش دو بار دیدن رو دارد. موسیقی کار بی نظیر بود و نقش چشم گیری روی تاثیر گذاری اجرا داشت.
پی نوشت: اجرا رو به همراه مامان و خاله ام دیدم. ۳ روز بعد از دیدن اجرا، مادر بزرگم (مامانی) رو از دست دادم. جمله هایی که از این اجرا توی یادمون موند باعث تسلی ما شد. مدام این جملات رو بهم یاداوری میکنیم.
پی نوشت ۲ : الهام محمودی عزیز غیر مستقیم ما را با نوشته ی قشنگشون آرام کردند. ممنون که توی این روزهای سخت باعث آرامش ما بودین.
پی نوشت۳: ما کلی خاطرات خوب باهم داریم.