تا به حال کار توی این سبک ندیده بودم و خیلی دوست داشتم.
برام خیلی عجیب میاد که همه این کار رو با برادران لیلا مقایسه میکنن؟!یعنی فقط این فیلم یه پدر متعصب و خود رای داشته؟!بعد تمام بچه ها توی این کار به یک اندازه خاکستری هستن و کسی قصد نداره زندگیش رو وقف دیگری بکنه مثل لیلا پس ربط رو کجا میبینید؟
درسته این نمایش زندگی یه خانواده تنگ دست رو روایت میکنه ولی چالش گفت و گوی پدر با فرزندانش رو فکر کنم هر دهه شصتی و هفتادی حداقل چندین بار با خانواده اش داشته.
بازی ها عالی بودن و هیچ کس کم نذاشته بود به خصوص سعیدی زارعی ، بی تا عزیز و محمد محمدنیا.
خسرو احمدی متفاوت از کاراکتر همیشه طنازی بود که سالها دیده بودیم ولی بازم دوست داشتنی کار رو بازی کرده بود.
دکور رو خیلی دوست داشتم و اقعا فضای گرم یه خونه پایین شهر رو القا میکرد و چه پایانی!