اما با همه دستورات و احکام جزمی و توپ و تشر و تهدید و ارعاب، قصه نویس واقعی روی پای خود ایستاده است. او می نویسد. از حضور آدمی در گستره زمین حرف می زند. نمی ترسد. لیاقت آن را دارد که از چنبره های آتش خوف و وحشت بپرد و لطمه نبیند و تصاویری از زندگی مردم روزگار خود بر جای گذارد و مامورین سانسور مطلقا نمی توانند مچ او را بگیرند. نویسنده آزاده، شگرد کار را بلد است. شکوفایی کار قصه نویس امروزی در هر لباس و پشت هر نقابی که باشد، آخر سر متجلی خواهد شد. این امری است که اتفاق می افتد و ما امروز شاهد یک چنین بالندگی هستیم.

غلامحسین ساعدی
مجله الفبا، دوره دوم، شماره 6، پاییز 1364