این نمایش واقعا به معنای واقعی تئاتر درمانی بود چون تمام احساسات آدمی رو در روح و روان من و دیگرانی که در سالن دیدم ایجاد میکرد از کمدی به اندازه‌ی کار تا ایجاد بغض و نگاه روانشناختانه و تفکر راجع به اینکه چقدر جملاتی که به کار میبریم روی روان آدمها تاثیرگذارن و چطور راحت تر میشه زندگی کرد و به ساده‌گی شاد بود در کنار آدمهایی که برامون عزیزن مثل اون دیالوگ به ظاهر طنز مهران:بشینیم فیلم ببینیم،چیپس بخوریم،چس فیل بخوریم،قهقهه بزنیم...🙂