بازخوردها نشون میده سطح توقع و سلیقه نه تنها در حوزه نمایش بزرگسال بلکه در حوزه کار کودک هم به شدت افت کرده. من یه دهه شصتی ام که با کارهای آقای فروتن و همکاراشون بزرگ شدم. سطح این کار به نسبت کارهایی که تا حالا از این گروه دیدم به شدت پایین بود. بخش عمده ی نمایش، آواز خوانی گروهی همراه با ساز بود که برای من بزرگسال هم یه بخش هاییش نامفهوم بود چه برسه بچه ی چند ساله. اکثر دیالوگ ها با داد و فریاد بود، طوری که خواهر زاده ی 4 ساله ی من مدام گوش هاشو میگرفت و میگفت خاله صداشون خیلی زیاده. احساس می کنم بیشتر تعریف و تمجیدها به خاطر ذوق دیدن عموهای فیتیله ایه و نه سطح بالای نمایش. هر بار روی صحنه بردن این
نمایش زحمت و انرژی خیلی زیادی لازم داره، اما حیف که این کار نه جذابیتی برای ما داشت و نه کوچولویی که همراهمون بود.