ملغمه‌ای از آنچه کارگردان در تمام دوران زیستش آموخته بود!

دوست داشتم نمایش رو‌ نمی‌دیدم و افسوس میخوردم که اجرای عالی و شاهکاری رو از دست دادم اما، الان میتونم بگم بد نبود. بازی‌ها روان و عالی بودن و بیان سینا ساعی، بسیار قوی! البته که تاثیر رپ‌خوانی رو در بیان آهنگین کلمات، متوجه می‌شدیم. بیان خانم ماهیانی هم متوسط بود و گاهی مخرج حروف به‌طور کامل ادا نمی‌شد.
فقط من متوجه بعضی از اکت‌های اضافی بازیگران نشدم؛ آیا این همه اغراق در بازی‌ها لازم بود؟ آیا این همه فریاد و خشم و... ضرورتی داشت؟ فریاد جناب محدث برای ادای کلمه‌ء «کجایی؟!» ضرورتی داشت؟ البته اینکه این «کجایی» خطاب به چه کسی بود هم جای بحث دارد.
و خب ۱۰۰ البته که فرم برای متن زیادی بود؛ روایت قصه‌ای که می‌شد خیلی ساده‌تر نشون داده بشه، متن ساده و روان، فرم فلسفی و سخت و‌ پیچیده لازم نداشت. و کاش تعامل بازیگران رو در صحنه هم شاهد بودیم و نه فقط در متن!
در کل دیدنش بهتر از ندیدنش بود و خب بیان و بازی شگفت‌انگیزی رو از سینا ساعی می‌شد دید.