سلام و عرض ادب و احترام

مادرم مدیر دبستان هست و برادرم معلم. سه تا بلیط گرفتم و پیش خودم گفتم این نمایش احتمالاً میتونه در تعاملشون با کودکان اثر بگذاره. نزدیک اجرا که شدیم تصاویر و فیلم‌هایی که از تماشاگران دیدم، نگرانم کرد! روز اجرا هم وقتی وارد کانون شدیم بیشتر استرس گرفتم! خب اکثراً بچه‌هایی بودند که نهایتاً ١٠-١٢ سال سن داشتند و دست در دست مادرانشون برای تماشای اجرا اومده بودند و میانگین سنی ما، تقریباً ٣٠ سال بود! به شوخی به مادرم گفتم: خیلی هم خوبه، من و داداشم هم با مامانمون اومدیم دیگه :)

اجرا شروع شد و پیش رفت، مادرم کمتر تجربه تماشای تئاتر داشت ولی چندین بار با برادرم به سالن‌های تئاتر رفته بودیم، غرض اینکه نگاه‌های برادرم حین اجرا، قوت قلب بود؛ چند بار نگاه کرد و گفت: چقدر خوب بود... و واقعا چقدر خوب بود این اجرا. کاملاً مشخص بود که برای تک تک لحظاتش فکر شده و زحمت کشیده شده. خلاصه حالا که دارم این مطلب رو می‌نویسم، در حال تلاش مذبوحانه‌ای برای انتقال حس و حال خوب خودم هستم، باشد که از ... دیدن ادامه ›› پس آن برآیم!
---
به نظر من بزرگترین لطفی که پدر و مادر میتونن به فرزندان خودشون بکنن اینه که شیوه‌ی فکر کردن رو بهشون یاد بدن، راهی برای عمیق شدن در مورد موضوعات مختلف بهشون نشون بدن. در حقیقت با این کار امکان رشد فرزند خودشون رو فراهم می‌کنن. زمانی که اندیشه تربیت بشه، کودک خوب فکر می‌کنه، خوب تصمیم می‌گیره و خودش رو مسئول اون تصمیم خودش میدونه، جسور میشه و حتی بعدها نسبت به جامعه‌ی خودش نمی‌تونه منفعل باشه.

زمانی که کسی فکر کردن رو بلد باشه، به راحتی در قالب‌هایی که افراد یا اجتماع برای اون‌ها تعریف کرده، جای نمی‌گیره؛ اندازه‌ی خودش رو بزرگتر از این می‌بینه که در زمینِ هر کسی بازی کنه، خودش برای خودش طراحی می‌کنه. "نادر ابراهیمی" از عبارت «کله شقی» استفاده می‌کنه و میگه: به گمان من هر آدمی را کله شقی هایش می‌سازد... هر سازش، یک عامل سقوط دهنده است و منظور من از سازش، فدا کردن باور و اعتقاد است.

«دلغک» بهترین جای ممکن دست گذاشته؛ جایی که من را به آینده امیدوار می‌کنه.
---
پ.ن: به نظر من «دلغک» با ذکاوت در دسته‌بندی کودک و نوجوان تیوال جای نگرفته. تماشای این اجرا برای کودکان خیلی خیلی خوبه اما اجرا برای کودکان نیست. درست مثل کتاب «قصه‌های خوب، برای بچه‌های خوب» که قرار نیست کودک بخونه! مخاطب این نمایش هم دقیقاً جایی بین کودک و والدین خودش هست، جایی که والدین ورودهای خودشون رو برای تربیت دریافت می‌کنند و بعد در زندگی فرزندشون جاری می‌کنند.
---
ایده، اجرا، نور، صدا و همه چیز عالی بود، خداقوت به تمامی دست‌اندرکاران این اجرای باشکوه، مخصوصا جناب سعید ابک و خانم آرواز و آقای باروتی عزیز. با آرزوی بهترین‌ها برای شما.