نمایش به دلیل جلوه های بصری و موزیکال بودنش روی بچه ها تاثیر گذار است اما چون قدرت داستانگویی ندارد و شخصیت ها را درست به بچه ها معرفی نمیکند، بیشتر شبیه یک بیانیه تربیتی است. مثل اینکه منِ پدر بنشینم و بچه ام را نصیحت کنم.انتظارم از نمایش بیش از اینها بود.بازیها غیر از پشه نر، همه خوب بود و البته دیالوگها برای بچه ها مناسب سازی نشده بود. حرکات اضافی که نه در خدمت داستان نمایش بودند و نه جلب توجه خاصی از بچه ها داشتند، در نمایش زیاد بود. برای طراحی صحنه هم به نظرم نه خیلی فکر شده بود و نه خیلی اهمیت داده شده بود.با همه اینها دو ساعت بعد از دیدن نمایش پسر چهار ساله ام یک نقاشی کشید که دو المان داشت. یک پشه بزرگ با نور پردازی روی دستهایش(مثل پشه های نمایش) و یک پسر بچه که خیلی کوچکتر از پشه کشیده شده بود با جای نیشپشه روی صورت و پاهایش. به نظرم این نمایش میتواند بیش از تاثیر بصری روی ذهن بچه ها اثرگذار باشد اگر به روایت داستان و طراحی صحنه اهمیت بیشتری بدهد.