یک نمایش زرد، مثل همون مجله هایی که روی میز اتاق انتظار مطب دکترهاست!...
دوگانه هایی مثل وصل و فصل، خیانت و وفا، غریبگی و آشنایی، مرگ و زایش، هجرت و رجعت، دلنشین نبودند.
انتظار می رفت دیدگاه روانکاوی عمیقی داشته باشه اما در حد ته مانده های روز، موقع خوابیدن، انرژی خوار بود.. تلاش کرد چند پونکتوم داشته باشه اما تزکیه و کاتارسیس عمیقی در کار نبود!
کاش صندلی های سالن طوری طراحی میشد که بشه خوابید!