نمایش، روایت ادیپ زنانه در بستر یه اجتماع مذهبی بود که بن مایه های اثر درخشان بودن رو براش ایجاد می کرد ولی با ارفاق اثر متوسطی از آب دراومده بود.
در یه خط میشه گفت اثری بود با نمادپردازی های دقیق و خوب و با دراماتوژی بسیار ضعیف و حوصله سر بر.
کاش کارگردان ها متوجه بشن که نماد پردازی ضعف جنبه های دراماتیک اثر رو جبران نخواهد کرد و اثری که بار دراماتیک مناسبی نداشته باشه فاقد اثرگذاریه.