این نمایش به معنای واقعی کلمه یک "تئاتر" بود. بازیها به قدری جذاب بود که تماشاگران تکون نمیخوردن. بازی آقای مرادی (نشان) شما رو به درون ذهن یک دیوانه میبرد و آقای محسنی با هیجانی که به صحنه میداد ذهن شما رو تو صحنه نگه میداشت. بازی خانوم پهلوان اگر چه در نقش دکتر - شاید به مقتضای نقش- کمی سرد بود اما نقش مادر و معشوقه رو خیلی عالی بازی کردن و تماشاگر رو با کاراکتر خودشون همراه کردن.

در کل بسیار توصیه میشه و ارزش دیدن داره.