«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
پیش از هر چیز بگم این یک کار دانشجوییه و زیاد نمیشه بهش خرده گرفت اماا اما...
اینکه یه عده بیان با دادن امتیازهای بالا بقیه رو به اشتباه بندازن واقعا از نظر من حرکت غیراخلاقی ای هست!
نمایشنامه ضعیف و فوق العاده سطحی بود، بازیها در هیچ کجا نقطه درخششی نداشت و بعضی کاراکترها حتی زائد به نظر میرسیدن.
و البته زمان کم نمایشنامه من رو یاد یه دیالوگ از وودی آلن انداخت: "یه جوک قدیمی هست: دوتا پیرزن در اقامتگاه کوهستان (کتسل کیل) هستند. یکیشون میگه:« غذای اینجا واقعا افتضاحه» اون یکی میگه «آره، میدونم. بدترش اینکه همینم کم میدن»"
و واقعا زمانش خیلی کم بود :)
عصبانیت من بیشتر به خاطر امتیاز بالایی بود که این نمایش گرفته بود و شاید هم علیرغم انتظار من البته دوستانی واقعا ازین کار لذت بردن.
به هر حال کار دانشجویی هر چی که باشه قابل تقدیره و به قول خودشون این پایان نامه این عزیزان بود و به همه شون خسته نباشید میگم و امیدوارم شاهد درخششون در نمایش های آتی باشیم.
این نمایش به معنای واقعی کلمه یک "تئاتر" بود. بازیها به قدری جذاب بود که تماشاگران تکون نمیخوردن. بازی آقای مرادی (نشان) شما رو به درون ذهن یک دیوانه میبرد و آقای محسنی با هیجانی که به صحنه میداد ذهن شما رو تو صحنه نگه میداشت. بازی خانوم پهلوان اگر چه در نقش دکتر - شاید به مقتضای نقش- کمی سرد بود اما نقش مادر و معشوقه رو خیلی عالی بازی کردن و تماشاگر رو با کاراکتر خودشون همراه کردن.
در کل بسیار توصیه میشه و ارزش دیدن داره.
مامان هر کس رو به دنیای شخصی خودش برد. بعد از نمایش صورت خیلی ها رو میشد دید که به پهنای صورت اشک بود. دوست دارم باز هم به تماشاش بشینم. دست مریزاد 👏