بعد از دیدن نمایش علیرضا اخوان « کارگردان اثر» جویای نظرم شد ،
گفتم برداشتی که من داشتم این بود که یک پدر دیکتاتور با رفتاری پر خشونت قصد در تفتیش عقاید و اعمال نظر شخصی خودش به دخترانش که نماد جامعه تحت فشار و مظلوم هستند به نوعی رو داره و این فشار تا حدی پیش میره که جامعه در خفقان در حال خفه شدن و نابودیه و ناگهان اشوب و بلوا از ظلم بالا میگیره و جامعه مورد ظلم بر علیه حاکمی که قبلا چه بسا دوستش داشته شروع به طغیان می کنه و اون رو به زیر می کشه ...

بعد از یک مکث از علیرضا اخوان پرسیدم تعبیر درستی از نمایش داشتم ؟!
کارگردان نمایش گفتند البته
چون در نمایش هایی مث سنتز که به نوعی نمایش مدرن به حساب میاد
بخش عمده ای از تفسیر نمایش نه به روایت داستان که به نوع نگاه و‌درک تماشاگران برمیگرده و هر تفسیری به نوعی درسته

من نمایش رو دوست داشتم ... دیدن ادامه ›› ، چون با مضمونی عمیق بود اما
با توجه به این که می دونم دیدن این نوع از نمایش ها شاید برای همه جذاب نباشه پیشنهاد می کنم اگر به دیدن نمایش های سمبلیک علاقه مند هستید حتما به دیدن این نمایش بنشینید