سیگار پشت سیگار روی نردبان تنهایی
دود پس دود، پُک می‌زنم درد را
واژه‌ واژه سکوت آب می‌شود در لیوان شبم
و نفس‌نفس می‌زند نگاه
در آغوش احساسی که عکسش را کوبید
بر دیـوار باد
خاطرش را برد در هیچستان یاد

صمیم ع اسمعیلی