رابطهم با شعر و ادبیات مثل کسی هست که فوتبال ملی و نهایتا یک یا چند تیم باشگاهی رو دنبال میکنه اونم نه حرفهای
منم نهایت فردوسی ، خیام ، سعدی ، حافظ و شاید یکی دو شاعر دیگه رو گاهی دنبال کرده باشم اونم بصورت ذوقی و نه حرفهای
اما متعصب بودن نسبت به فردوسی ربطی به اهل شعر و ادبیات بودن نداره مثل مادربزرگی که از فوتبال سر در نمیاره اما بازی تیم ملی رو با شور و هیجان تماشا میکنه
من با این نمایش گاهی اشک ریختم _خیلی تراژیک نیست ولی با توجه به تعصبی که بروز هم نیست ولی ریشه داره ، با دیدن کاراکتر های شاهنامه یکم احساسی شدم_
و گاهی عصبانی میشدم از ایراداتی که
... دیدن ادامه ››
وجود داشت
اینجا یک جدال درونی برای من رقم خورد
آیا بخاطر تعصب به شاهنامه باید از ایرادات موجود شاکی باشم ؟
یا درک کنم که به اجرا رسوندن چنین اثری از بستری "ضد اثر" چه مصیبتهایی در پی داشته و تعصبم رو به سمت حمایت از عوامل نمایش سوق بدم ؟
من گزینه دوم رو انتخاب میکنم
دست مریزاد