از همه دست اندرکاران این نمایش،تشکر میکنم. به همه کسایی هم که علاقمند ب ادبیات نمایشی هستن پیشنهاد میکنم که اگه مترصد یه فرصت کوتاه هستن تا تو بحبوحه روزمرگی هاشون بتونن زنگار از ذهنشون پاک کنن و فاصله شون با ناخوداگاهشون رو کم کنن،فرصت دیدن این نمایش رو از دست ندن. شاید همه ما، کم و بیش،تو برهه های زمانی مختلفی، نشانی از درد و رنجی را به همراه کشیده باشیم.بهتره که نشان مون رو هرچی زودتر پیدا کنیم و کاری براش کنیم.