نمایش «پس از» یک مهمانی باشکوه در ذهن یک انسان فروپاشیده بود. یک نمایش روان‌کاوانه که تقابل درگیری و رهایی رو درون یک آدم روان‌پریش نشان می‌داد. به‌نظرم همه‌چیز حداقلی از سطح کیفی مطلوب را داشت؛ اما کارگردانی و بازی‌ها، به‌ویژه بازی مهران مرادی، خیلی خوب بود. «نشان» نقش خیلی سخت و پرچالشی بود که مهران مرادی واقعاً از پسش برآمد. در شروع نمایش وقتی متوجه فضای روان‌کاوانه‌ی کار شدم، با کمی بدبینی دیالوگ‌ها را دنبال کردم و فکر می‌کردم به‌احتمال زیاد قرار است یکسری دیالوگ شلخته بشنویم؛ اما بازی‌های خوب و کارگردانی درست، منجر به فضاسازی خیلی خوبی شده بود. از تماشای این نمایش لذت بردم و به گروه این کار خسته نباشید می‌گویم.