درمورد نمایشنامه‌ی «مالی سویینی» حرف‌های زیادی می‌شود زد؛ اما درمورد نمایشش نه. این متن یک شاهکار است و خیلی منظم، پله‌پله و دقیق، مراحل و جایگاه‌های بینایی را درباره‌ی سه شخصیت واکاوی می‌کند؛ سه شخصیتی که هرکدام مرحله‌ای از بینایی، کوربینایی و نابینایی را، البته به‌شکل خاص خود، تجربه می‌کنند. اجرا بیشتر شبیه به یک نمایشنامه‌خوانی بود. ایده‌ی چندانی برای به نمایش درآوردن متن دیده نمی‌شد و تغییروتحول شخصیت مالی سویینی به‌خوبی پیاده نشده بود. در نهایت به‌نظر من نمایش نیاز داشت که چیزی بیشتر از خواندن متن باشد. البته باید بگویم که واقعاً مواجهه با این متن به‌هرحال دوست‌داشتنی و تأثیرگذار است. به سه بازیگر و دیگر عوامل این نمایش هم خسته نباشید می‌گویم و انتخاب و دغدغه‌شان را تحسین می‌کنم.

دیروز 10 بهمن اولین اجرای نمایش «شیزوفرنی» را دیدم. اول به عوامل نمایش خسته نباشید می‌گویم. هر اجرایی حاصل تمرین و تلاش عده‌ای است که این «تلاش» قبل از هرچیز باید قدر دانسته شود.
می‌خواهم به مسئله‌ای فارغ از خودِ نمایش اشاره کنم؛ چون شرایط به‌گونه‌ای پیش رفت که اصلاً نتوانستم روی اجرا تمرکز کنم. بی‌احترامی‌های همیشگی پردیس تئاتر شهرزاد در بی‌توجهی به «وقت» مخاطب، تمامی ندارد. وقتی ساعت اجرا 21:15 معرفی شده، شروع اجرا در حدود ساعت 21:45 یعنی «وقت شما برای ما هیچ ارزشی ندارد.» در یکی از پیام‌ها خواندم که نوشته شده بود درهای اجرا ساعت 21:15 باز شده است؛ پس لطفاً از این بعد به‌جای «ساعت اجرا» بنویسید «ساعت بازکردن درها» که آدم بداند برای نمایش‌های شما نباید روی زمانش برنامه‌ریزی کند و از همان اول بداند به تماشای نمایش کسانی می‌آید که احترام‌گذاشتن به زمان مخاطب برایشان اهمیت چندانی ندارد. حداقل می‌شود اول اجرا به‌همراه «لطفاً گوشی‌هایتان را سایلنت کنید» اضافه کرد که «به فلان دلیل تأخیر داشته‌ایم و از این بابت متأسف‌ایم.» نه از این جهت که عذرخواهی یا کاری شبیه به این اهمیت داشته باشد؛ بلکه به‌خاطر ارج‌نهادن به «نمایش» که مخاطب هم بخشی از آن است.
مسئلۀ عجیب دیگر این بود که از قضا، تماشای این نمایش برای من و دوستانم همراه شد با اردوی مدرسه‌ای که مدیرش از آشنایان عوامل این نمایش هستند. من قطعاً نمی‌گویم که چنین اتفاقی نباید بیفتد؛ اما به‌نظرم اگر این تعداد نوجوان قرار است برای اردو به تماشای نمایش یکی از اعضای خانوادۀ مدیرشان بنشینند، لازم است نکاتی به آن‌ها گوشزد شود. به‌طور مثال، موبایل‌هایی که در طول نمایش برای فیلمبرداری بالا بودند، صحبت‌های بچه‌ها با هم، نشستن سر جای دیگران و جملۀ «از سر جاتون جُم نخورید» که خودم شنیدم و...، همه باعث شد تمرکز بسیاری از افرادی که هزینه کرده بودند و انتظار داشتند مثل همیشه نمایشی را تماشا کنند که اکثر مخاطبانش آداب‌دان هستند، بر هم بخورد و من بشخصه، اصلاً نمی‌توانم درمورد نمایش حرف بزنم؛ چون تحت‌تأثیر این وضعیت، به‌هیچ‌وجه از نمایش خوشم ... دیدن ادامه ›› نیامد و به‌احترام عوامل، تا پایان در سالن نشستم. و اینکه به‌نظرم «Sold Out» خیلی عبارت درستی برای این «اردو» نیست. منظورم این نیست که این دوستان هزینه نکرده‌اند؛ اما به‌هرحال آمدن این تعداد بسیار زیاد نوجوان از یک مدرسه، یک‌مقداری با «Sold Out» فرق می‌کند.
در انتها، باز هم خسته نباشید می‌گویم به گروه این نمایش؛ اما برای اینکه احترامی که شما به من نگذاشتید را خودم برای خودم قائل شوم، دیگر خودم را در جایگاه مخاطب کارهای شما قرار نمی‌دهم. با احترام و آرزوی موفقیت.