با توجه به شناختی که این مدت از شالن کوچیک مولوی پیدا کردم، وقتی تعداد بازیگرای این کارو دیدم به خودم میگفتم چجوری کارگردان میخواد تو این فضای کم، با این تعداد پرسوناژ کار رو دربیاره مگه اینکه کار اپیزودیک یا شبه مونولوگ باشه
اما وقتی وارد سالن شدم همه این فکرا از بین رفت. یه داستان جالب، دکوری که به اندازه و کاربردی بود و لباس‌ها مناسل و به‌جا و بازی‌ها. بازی‌هایی که احتمالا مثل خودم برید چک کنید ببینید این بازیگرای عالی دیگه چه کارایی بازی کردند. شخصا از قبل فقط پارمیدا حسینی رو از ژپتو و نگین فیروزمنش رو از کابوس‌ها و فرمالیته یادم بود و اسم شیده غفاریان رو هم شنیده بودم و چک کردم و دیدم که تو فرمالیته بازی کرده. واسم دونه دونه چه وقتی دیالوگ داشتند و چه در سکوت عالی بودند.
جدا از اینا اون یکی دوباری که فضا به شکل بامزه‌ای شکسته شد هم بانمک و دوست‌داشتنی بود.
این نمایش برای من ۵ ستاره است اما دو نکته هم جداگونه باید بگم.
اول اینکه بهتره بعد از شروع ورود داده نشه. امشب تا حدود یه ربع بعد از شروع تماشاگر وارد میشد و این واسه خودم هم عجیب بود چون تا حالا تو مولوی چنین چیزی ... دیدن ادامه ›› ندیده بودم
و نکته دوم: شاید به نظر بیاد اشکال تراشی بیش از اندازه باشه اما وقتی تا جای ممکن جزییات رو رعایت کردید حیفه که شخصیت طلا، ناخنی شکل دختران امروزی داشته باشه.