در انتظار آدولف کجا و پپرونی برای دیکتاتور کجا ...

شاید برای تماشاگری که اجرای در انتظار آدولف رو ندیده باشه این اجرا لذت بخش بوده باشه، اما برای من لطف چندانی نداشت.
وقتی پرت میشم به سال ۹۶ و یادم میاد چجوری محسور بازی های درست و کارگردانی درست متن در اون اجرا شده بودم.
این اجرا طراحی صحنه، لباس، و بازی های نسبتا قابل قبولی داشت.
اما متأسفانه نقطه ی اتکای کار فقط روی نمک و طنازی آقای جمشیدی و آقای کیایی عزیز بود.
اینکه شوخی های زیاد خارج از متن داشت و به هر دری میزد تا از مخاطب خنده بگیره برای من دور از هدف اصلی متن بود.
چون به نظرم نمایشنامه خیلی درست چیده شده تا جایی که باید خنده بگیره و جایی که باید هم شوک رو به تماشاگر وارد کنه.
بازیگر روی صحنه جزئی ... دیدن ادامه ›› از صحنه و داستان هست، خنده های بازیگران به شوخی های خودشون طنازی نیست بلکه نقطه ی ضعفه.
از دیدن نمایش پشیمون نیستم ولی با ندیدنش هم چیزی از دست نمی‌دادم.
موفق و پاینده باشید 🌞🌞