دلم نمیخواست از این جزیره بیرون بیام، نگاهم از خانم نقوی عزیز برداشته نمیشد، خسرو پسیانی عزیز که واقعا من رو شگفتزده کرد، اما نمایش از ورود کاظم سیاحی جان گرفت، قبل از آن انگار فقط نمک کم داشت که بعد بی نطیر شد، و کاش اقای حسینی نیا اینطور بی انرژی بازی نمیکردند.
دست مریزاد به خانم پسیانی و گروه حرفه ای ایشان.
خوشحالم که به دیدن این نمایش دعوت شدم.