از همراه داشتن والدین بالای 40 خودداری فرمایید.
با درود و تشکر از همه عوامل نمایش «کأن لم یکن»، از نویسنده/کارگردان تا بازیگران و همه عوامل پشت صحنه. خسته نباشید به آنها که لبخند و خنده را بر لبان تماشاگر نشاندند.
نمایش «کأن لم یکن» به کمدی عامیانه Low و یا کمدی فارس Farce خیلی نزدیک شد و در کمال شگفتی فهم و درک متقابل بین نویسنده/کارگردان و دختران نسل زد و آلفا آشکار بود. آنها با تمامی شوخی ها و جوک ها و حرکات بازیگران ارتباط خوبی برقرار کردند و خندیدند حتی با شوخی هایی که برای سنین بسیار بالاتر نوشته شده بود. آقای موسویان خیلی خوب مخاطب خود را شناخته بود (برای مثال استفاده از کلمه پرنسس) و با استفاده از یک برگ برنده اضافه یعنی خواننده نابازیگر سالن را کاملاً پر کرده بود (احتملاً با فشار تهیه کننده چون عکس پشت فلایر هم کاملاً در اختیار این خواننده بود). به نظر حتی اگر اینکار را هم نمی کردند متن خیلی خوب نوشته شده بود و مخاطب جوان را براحتی بدنبال خود میکشاند. همه بازیگران بسیار عالی کار خود را انجام دادند ولی نتوانستند، ضعف بازیگر جوان بدون اَکت بدن و صورت، جایگزین آقای رمضانی کیا را پوشش بدهند. پوستر، فلایر و حتی خلاصه داستان نمایش هیچ اشاره ای به کمدی بودن نمایش نمی کرد.
سطح
... دیدن ادامه ››
شوخی های Toxic در چندین مورد برای نسل Sober قدیمی تر خیلی بالاتر از حد معمول بود همانند استفاده از کلمه «کبیری» و یا بار گذاشتن سیگاری و کشیدن آن با ولع تمام که گاهی اوقات فکر می کردم می بایست در پایین برگه اطلاعات نمایش روی سایت می نوشتند «از همراه داشتن والدین بالای 40 خودداری فرمایید». بعلاوه، ای کاش آقای موسویان پایان بندی خوشی Happy Ending را برای انتهای نمایش در نظر می گرفتند چون مرگ مادر و موسیقی غم انگیز به هیچ وجه در راستای نوع و مفهوم نمایش نبود. در انتها برای انتقال مفهوم فضای زندان بهتر بود یه قاب فلزی نمادین در نظر می گرفتند چون صحنه بیشتر شبیه آسایشگاه سربازان طراحی شده بود.
با تشکر.