طولانی ترین دوساعت عمرم، دیالوگ خاصی وجود نداشت و کل داستان در 5 دقیق اول کار و 10 دقیق آخر خلاصه می شد و بقیه زمان صرفا برای عذاب مخاطب طراحی شده بود. بازی ها هم مشخصا به جز نقش پدر قوی نبود. اگر دربی در انتهای سالن وجود داشت قطعا بعد از نیم ساعت سالن رو ترک میکردم. از جناب مساوات که خودم طرفدار کارهاشون هستم بعید بود.