تماشای بازیِ خوبِ پیام دهکردی و البته علی سرابی، بسیار لذت بخش بود
نمایشنامه ی مارتین مک‌دونا هم(که قبلا فیلم In Bruge رو از او دیده بودم و اون هم یکی از فیلمای خوبی بود که می دیدم) خوب بود و ذهن رو درگیر می کرد....
تنها ایرادی که به ذهنم می رسه، زمان نسبتا طولانیِ نمایش بود....همسرم 10 دقیقه ش رو خواب بود
اما بعد از چند نمایش خسته کننده و تقریبا بدون جذابیت، تماشای این یکی خالی از لطف نبود.