در مجموع فیلم خوبی بود. فیلم در اپیزودهای متناوب بود. روند جاری نداشت. مانند فیلمهای بزرگانی چون تارنتینو، یا فیلم عشق سگی (ایناریتو). البته این را فقط از جهت اپیزودی بودن آن گفتم. اما واقعا این کجا و آن کجا. این اپیزودی بودن در آن فیلمها باعث شده بود آدم صد آفرین بزرگی به فیلمنامه نویس بگوید اما در این فیلم باعث روند نامنظم فیلم شده بود و کاملا مشخص بود که الگوبردارانه و تقلید کارانه هست. 2 معضل در این فیلم مطرح شده بود، اعتیاد و ضن به خیانت. اما واقعا چرا مشکل اعتیاد کمرنگ شد و خیانت جلوه پررنگ تری یافت؟؟ این خود میشود یک معضل! داستان فیلم و تا انتهای فیلم تغییر روند داستان جالب بود. اینکه زندگی نگاهداشتنی است و همیشه به قوت خود باقی نیست و باید آن را حراست نمود، را خیلی خوب بیان کرد. در کل موضوع خوبی را در بر داشت. یک ابتکار خیلی زیبایی را که در این فیلم شاهد بودم، شروع تیتراژ پایانی در زمان پخش قسمت پایانی فیلم بود ، زمانی که پرونده قصه فیلم هنوز بسته نشده بود. و این یعنی احترام تمام به عوامل فیلم. بازی خانم توسلی و آقای اصلانی واقعا زیبا و به جا بود.