از اینکه من نمایش رو دوست داشتم یا نه بگذریم. نقد نمایش هم به کنار. روی سخنم با گروه اجرایی نمایشه:
35 دقیقه تاخیر رو چطور توجیه می کنید؟ وقتی ورود تماشاگران به سالن و فراهم شدن شرایط شروع اجرا انقدرزمان میبره، حداقل 15 دقیقه قبل از شروع در رو باز کنید و مردم رو راهنمایی کنید که سر جاشون بنشینند نه 20 دقیقه بعد .
و اینجا دیگه روی سخنم دقیقا آقای ایمانیان عزیز هستند: شما به دو نفر گفتید جلوی من بنشینند.من خودم روی زمین نشسته بودم ( همونجایی که به اسم نیمکت!! بلیطشو خریده بودم) . مسلما چون با نفرات جلویی اختلاف سطح نداشتم تا آخر اجرا فقط سر اون دو نفر عزیزو دیدم.قبل از شروع اجرا به آقای ایمانیان گفتم که با نشستن اون دو نفر دید من کاملا کور میشه ، ولی ایشون جواب دادن که :" اگه منم که 32 شبه دارم کارو اینجا اجرا میکنم بهتون میگم دید دارید." اقای ایمانیان عزیز! شما که 32 شب از روی زمین اجرا رو ندیدید که بدونید چقد دید داره!
شرایط بد جایی که نشسته بودم، جواب غیر منطقی ای که در پاسخ به یک خواسته ی منطقی شنیدم، صدای خش خش پلاستیک ساندویچی که نفر کنار من 90 دقیقه خوردنشو کش دادند( بله !ساندویچ!با حوصله ی تمام ، حین اجرا) و خنده ها و قهقهه های بی مورد تماشاگران، باعث شده تنها اثر نمایش بر من فقط خستگی باشه و بس.