درود ... اجرای دوستان را امشب دیدم ، لذت بردم ولی نه اصلا به اندازه ی "ترانه های قدیمی " ...به نظر من ، اجرای یک کنسرت تماما انگلیسی ، شاید برای مخاطب فارسی زبان - که با متن ارتباط برقرار نمیکند و فقط گوشش از ملودی و صدای خوب یا بد خواننده لذت میبرد یا نمیبرد - گیرایی ِ لازم را نداشته باشد ... خوب خاطرم هست که در ترانه های قدیمی میان آن همه ترانه های ناب فارسی ، بخش هایی که جناب خطیبی به انگلیسی می خواند ، ذهن مخاطب را با یک شوک یا تغییر واقعا تحت تاثیر قرار میداد ؛ همانطور که میتوان در این اجرا ، زیبایی ِ قطعه ی کوچکی که خانم شاکری به فارسی خواند و جناب خطیبی همزمان دکلمه کرد ، را در یک سو و تمامی ِ آهنگ های دیگر را در سوی دیگر قرار داد ... به زبان ساده تر بگویم که در این اجرا ذهن تماشاگر درگیر نیست و لذت نمیبرد ، چون زبان ِ مشترک وجود ندارد ، خاطره ی مشترک وجود ندارد ، غم و شادی ِ مشترک وجود ندارد ، هویت مشترک و آن پل ِ ارتباطی که بیاید در جان و روح شما نفوذ کند ، وجود ندارد ... ذهنتان لذت نمیبرد ولی گوش هایتان حتما ....
از بخش تاتر این اجرا اصلا راضی نیستم ،نمایشنامه ضعیف و بازی ها در بسیاری از بخش ها ناپخته و تصنعی می نمود .... دویدن های جناب خطیبی از یک سوی به سوی دیگر و نقلِ دکلمه ای نمایشنامه واقعا آزاردهنده بود و شاید کاملا مبتدی . جناب خطیبی در این اجرا خواننده ای صدبرابر قوی تر از یک بازیگر بودند و این اصلا چیزی نبود که من انتظارش را داشته باشم .
در انتها بگویم که ما در اینجا از یک تاتر- کنسرت ، به کارگردانی ِ استاد رحمانیان ، در تالار وحدت و با هزینه ی 73 هزار تومان صحبت میکنیم .... و این کار با هیچ کدام از این پارامترها سنخیتی نداشت ... سپاس