یکشنبه 25 ام این نمایش رو دیدم می تونست یک تجربه متفاوت باشه که البته متفاوت تاحدودی ولی به هیچ وجه شاخص و خاص نبود.
طرح این موضوع برای هر نویسنده ای وسوسه کننده خواهد بود ولی این کافی نیست برای ساخت یک اثر کامل، نیاز به ایده های متعدد و متنوع، پرداخت درست و هدفمند و یک خط روایی درست داریم که متاسفانه این اثر همه اینها رو نداشت. نمایش به خوبی و با قدرت طرح موضوع و موقعیت می کند. تا حدودی خیلی خوب شخصیت ها را معرفی می کند. سوالاتی طرح می کند ولی بعد از آن ذهن نویسنده خسته می شود و ایده ها ته می کشد و کار به نفس نفس زدن میافتد. نویسنده بعضا در طرح و خلق بعضی کاراکترها طرح معما می کند و گاهی تعلیق ایجاد می کند ولی از این مسایل در ادامه روایت هیچ بهره ای نمی برد. گویی در ابتدا ایده هایی به ذهن نویسنده آمده ولی در ادامه نمیدانسته با آنها چکار کند. متاسفانه با وجود لذتی که از دیدن این اثر بردم ولی باید صادقانه بگم که کار و اتفاق شاخصی در ابن نمایش ندیدم. در مورد بازیگران هم باید گفت که متن، فضای چندانی برای کار و عرضه کاری خاص در اختیار بازیگران قرار نمی دهد. ولی من از کار بازیگران این نمایش بسیار لذت بردم.
یک مساله (گاف)جالب: به خاطر علاقه شخصی که به سالن استاد سمندریان دارم از چند هفته قبل تصمیم داشتم به دیدن این نمایش بروم ولی نشد تا اینکه امروز بعد از دیدن تئاترهایی که در ماه اسفند دیدم ( ملکه زیبای لی‌نین، در انتظار گودوت ، شمعدانی‌ها، آخرین روزهای اسفند و شکلک) به سراغ این نمایش رفتم ( ماه بعد هم که خانم تیرانداز در این سالن اجرا خواهند داشت.) کلا تمام مطالبی که در مورد این نمایش خوانده بودم یادم رفته بود. در حین تماشای نمایش به این نکته فکر می کردم که این بازیگرانی که نقش شهروندان فرانسوی را بازی می کنند چقدر خوب انتخاب شدند چون چهره، اندام و حرکاتشان کاملا شبیه فرانسویهاست!!!!!!!!! مثل فیلمهاشون.
آس نمایش: قطعا بازی زیبای ماکان اشکواری بیش از دیگر مسائل جلب توجه می کند. اکت و حرکات ایشان بسیار خوب انتخاب شده و به خوبی اجرا شد. آواز ( آوای ) خوانده شده توسط ایشان در این نمایش را تا سالها از یاد نخواهم برد. کم بود ولی بد چسبید.