به نظرم خیلی از نظراتی که منتقدین این نمایش در نقدش گفتن تقریبا به جا بود، البته به غیر از اون دوست عزیز که یک اثر هنری رو ولو ضعیف ، آشغال خطاب میکنه ، برای شخص بنده همین و فقط همین که اجرای استاد نصیریان رو که افتخار دیدنش رو نداشتم از نزدیک ببینم کفایت میکرد که راضی از سالن بیام بیرون و بعد ها از خودم گله مند نباشم که چرا در طول حیات ایشون فرصت تماشای اجرای ایشونو داشتم و از خودم دریغ کردم.
و البته خطاب به دوستان تئاتر شناس و با سواد و فهیمی که ظاهرا اعتقاد راسخ بر بالا بردن سطح توقع عامه مردم از تئاتر دارن و بسیار علاقه مندن سالن نمایش خلوت باشه و فقط سلیقه سطح بالای خودشون از تئاتر ارضا بشه بگم، از روزی که هنر تئاتر در ایران ، یونان, روم و ... پا به عرصه وجود گذاشت بزرگترین رسالتش سرگرم کردن و صحنه ی آرامش بودن برای عامه مردم بود نه فقط خواص تحصیلکرده تئاتر و نه عشاق سینه چاکش مثل بنده ی حقیر، همینکه امشب دیدم و حس کردم خیلی ها از نمایش لذت بردن و راضی بودن خیلی حس خوبی بود و باعث شد همه ی نقد هایی که خودم شخصا به کار داشتمو فراموش کنم و خاطره ی بازی استادانه ی جناب نصیریان رو به مجموعه خاطرات ارزشمندم اضافه کنم.