در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | الف. درباره نمایش haunted: «معضل رهاسازی ماهی در استخر نهنگ‌ها» وقتی مخاطب می‌داند به تماشای ن
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:54:17
الف. (plo.fighter)
درباره نمایش haunted i
«معضل رهاسازی ماهی در استخر نهنگ‌ها»

وقتی مخاطب می‌داند به تماشای نمایشی می‌رود که منتخب یک جشنواره با نام پرمسمّای «امید» است، آیا باید انتظارش را پایین بیاورد؟ چرا؟ تا چه اندازه؟!
فلسفهٔ جشنواره‌ای مثل جشنوارهٔ امید، معرّفی چهره‌های تازه به تئاتر کشور و حمایت از کسانی است که تنها نداشته‌شان نه استعداد، پشت‌کار، همّت یا دانش، که پشتیبان است. حالا این جشنواره می‌آید و یک سری شروط هم برای خودش مقرّر می‌کند. مثلاً می‌نویسند «مدت زمان اجرای هر نمایش باید حداکثر 30 دقیقه باشد، در غیر این صورت در جشنواره پذیرفته نخواهد شد».
بعد، به عنوان یکی از جوایز، به برگزیدهٔ این جشنواره، که به احتمال قریب به یقین گروهی جوان و تازه‌کار است، اجازهٔ اجرا در اصلی‌ترین مجموعهٔ تئاتر کشور، ولو در گوشه‌ای‌ترین و کوچک‌ترین سالن آن، داده می‌شود.
در حال حاضر در همان مجموعهٔ تئاتر شهر «کورش نریمانی» و «مهرداد کورش‌نیا» هم کار روی صحنه دارند. نریمانی به گزارش «ایران‌تئاتر» از سال 1361 به عنوان بازیگر، سال 1364 به عنوان نویسنده و سال 1366 به عنوان کارگردان فعّالیت دارد. کورش‌نیا هم به گزارش همان سایت، اوّلین فعّالیت کارگردانی‌اش به ... دیدن ادامه ›› سال 1380 و دومی به سال 1382 باز می‌گردند.
قرار دادن یک گروه جوان در معرض مقایسه با چنین اشخاص و گروه‌هایی نه منصفانه است و نه عاقلانه! فقط نشان از بی‌تدبیری مسئولان و کم‌نتیجگی کوشش‌های دل‌سوزان دارد. چند درصد از تماشاگران همین نمایش، اگر «دوست و آشنای» اعضای گروه نباشند و به نحوی آن‌ها را نشناسند، با دانستن این‌که گروه، جوان است و اوّلین کار خود را ارائه می‌دهد، انتظاراتشان را پایین می‌آورند؟! در مقابل، آیا مقایسه نخواهند کرد؟! آیا مشکلاتی که تجربه تیزی و تلخی‌شان را می‌گیرد، بدون علم بر کم‌تجربه بودن گروه، به دل نخواهند گرفت و در یاد نگاه نخواهند داشت و بعداً بر همان اساس قضاوت نخواهند کرد؟!
جای خالی سالنی مختصِّ فقط و فقط و فقط گروه‌های جوان بسیار خالی است. سالنی که هر کس، حتّی عابرهای جلوی آن هم بدانند نباید کارِ گروهِ جوان آن سالن را با اجرای کسانی مقایسه کنند که موهای‌شان را روی صحنه سفید کرده‌اند. سالنی که برندگان جشنواره‌هایی چون جشنوارهٔ امید، بدون دلهره از مقایسه شدن کارشان با هر کس جز گروه‌های هم‌سن‌وسال، بتوانند به اجرا بپردازند و خود را آماده کنند که روزی، نه در «کارگاه نمایش» که در «سالن اصلی» اجرا کنند.
بسیار از متن منطقی و رساتون لذت بردم. من با صحبت شما در خصوص اینکه نبود سالنی مختص اجرای گروه های جوان و تجربه گرا به مشکلی جدی تبدیل شده کاملن موافقم. اما نه خودم و نه گروه اجرایی ابدن از مقایسه شدن با کارهای دیگه ولو اگر به قیمت له شدن این ماهی زیر پیکر نهنگ ها باشه اجتناب نمی کنیم. فرمایش شما کاملن متینه. اینکه یه گروهی برگزیده ی جشنواره ی خصوصی مثل امید شده و یا صرفن به این دلیل که اولین تجربه ی اجراییشون هست دلیل نمی شه با توقع پایین به تماشاش نشست. اگر این توقع بالا برآورده نشده بی شک مشکل از ماست. کارگاه نمایش سالنی است که شناسنامه ی خودش رو داره، پس مخاطب های خودش رو داره. و اگر گروهی قبول کرده در همچین سالنی اجرا بره باید شأن هنری همچین سالنی رو خفظ کنه. من حتی به هیج وجه دوست ندارم اجرای شب اول بودن رو بهانه ای کنم برای توجیه برخی کاستی ها یا ناهماهنگی ها، شاید به خاطرش عذرخواهی کنم اما توجیه نه. از متن شما هم اینطور برداشت کردم کهخ احتمالن امروز به تماشای کار نشستید. خوشحال می شم اگر نقدتون رو راجع به اجرا بدون اینکه توقعتون رو پایین آورده باشید بنویسید
با سپاس فراوان از شما دوست عزیز
۲۰ خرداد ۱۳۹۳
@ بانو خلج‌هدایتی:
بحث من بر سر سبک نیست بانو. در مورد ابعاد کار صحبت می‌کنم. بلا تشبیه، و در مقامِ مَثَل که در آن مناقشه نیست، پیست دوچرخه‌سواری جای ویراژ دادن لامبورگینی و فراری نیست. دوچرخه هم جایی در پیست‌های نسکار ندارد.

@ آقای ... دیدن ادامه ›› کارگردان:
بزرگوارید. امیدوارم خیلی زودتر از روزی که در سالن اصلی اجرا می‌روید، این مشکل حل شده باشد.

@ جناب قلی‌زاده:
سپاس‌گزارم.

@ بانو نجاتی:
بله که جای شکر دارد. امّا اصلاً «راضی‌کننده» نیست و به «کفایت» نزدیک هم نمی‌شود! امیدوارم که سالنی مخصوص گروه‌های جوان تأسیس شود. امّا مخاطبانی هم هستند که مخاطب جدّی تئاتر باشند و فقط به استناد اسم و استاندارد بودن محلّ اجرا به تماشای اثری ننشینند. برای آن افراد مقایسه پیش می‌آید. علاقه‌مندان خاموش تئاتر.
۲۳ خرداد ۱۳۹۳
بیتا نجاتی (tina2677)
جناب الف.عزیز

البته بنده هم مخاطب پرسر وصدا و پر ادعایی نیستم ! با شناختی که از نوشته های جنابعالی حاصل کردم، مطمئنم انسان فهیمی هستید و بطور جدی تئاتر و سینما را دنبال می کنید. ولی بواقع از یک سری صحبت ها که گاهاً از افرادی در این سایت می شنوم با این مضمون که فلان کار چند دقیقه است...قیمت بلیطش چقدره؟... وا؟مگه چند تا بازیگر داره؟ اوه... این هم پولکی شد!... نمیرم ... آزرده می شوم.انگار "تئاتر" برای این افراد، کالایی است که مناسب با وزن و قدش می خواهند پول پرداخت کنند و البته اگر در فلان پاساژ بالای شهر عرضه شود حاضرند بروند بخرند وگرنه برای داشتنش حاضر نیستند جستجو کنند و به جاهای دیگر هم مراجعه کنند.
۲۳ خرداد ۱۳۹۳
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید