بهار صمدی هنرمند

بنده نظرمو صرفا به عنوان یه تماشاچی تئاتر میگم و خیلی ساده
اول این که خسته نباشید میگم به کل گروه و تلاشتون که کاملا دیده میشد، از اسم کار بخوام شروع کنم که باتوجه به صحبتی که شد نشون دهنده کنجکاوی و ذهن باز کارگردان هستش، که هرکسی شاید دلیل این نام گذاری رو نفهمه، استفاده از چند نمایشنامه و موضوعاتشون یا دیالوگ هاشون یکی از مواردی که من از کار نویسنده های نمایش لذت میبرم، یه کاری که نه میشد گفت رئال نه سورئال، درواقع نمایش انقدر جزئیات داره در عین سادگی که شاید فراموش کنم همشونو بگم، از شروعش، نور گرفته تا وجود دکور و دلیل کج بودنش تا بازی های خوب و تمیز، بازیگر های دختر تعدادیشون خیلی درخشان بودن، هماهنگی و ریتم بینشون کاملا تمرین شده و تمیز بود، در کل داستان پر از بخش های متفاوت بود که از هر بخش کمی میدیدیم و نمیدیدم، این خواسته کارگردان بود، نور و و موزیک کاملا با بازیگرا سینک شده بود و بخوام بگم جزئیات زیاده، بازیگر آقا نقطه قوتش جایی بود که اومد بیرون صحنه و دیوار چهارم شکوند و اعتراضشو‌ بیان کرد طوری که میخواستم بلند شم و در کنارش اعتراضمو بیان کنم و تنها دلیلش ترس بر این بود که نکنه تو اجرا اختلال ایجاد کنم، استفاده موزیک یه جاهای از جمله قسمت قرآنی کاملا به جا بود، و ما در دل یک نمایش سرگرم کننده حرف و اعتراضی میبینم مستقیم و غیر مستقیم، شاید جاهایی از نمایش اذیت بشید از تکرار و افتادن نور تو صورت تماشاچی ولی همون اول متوجه شدم که هدف همون اذیت شدن، زندگی سیزیف وار، به خودمون بیایم ما داریم اذیت میشیم و این مورد خیلی کوچیکه در برابر اذیت های کلی و بعد هم اعتراض، یکی از نقطه قوت های نمایش به نظرم استفاده از کارکتر های معروف از جمله هیتلر،…در غالب طنز ونمایشنامه های معروف و یک سری کارهای فرم دارای محتوا بود، از جمله کت واک که خودش حرفی برای زدن داشت، هفته پیش نمایشنامه ای خوندم که دائما بین ذهن کارکتر ومرور خاطرات، اتفاقات بیرونی هم میدیدم، یک پرش داستانی که اصلا اذیت کننده نبود و برعکس جذاب، این کار هم همینطور بود دقیقا فضای داخل دکور و‌ بیرون دکور، دو تا دنیای مختلف که هرکدوم حرفی برای گفتن ... دیدن ادامه ›› داشتند،
خلاصه واقعا تبریک میگم بهتون درخشان بودین، کاملا مشخص که سعی در بهتر شدن و رسیدن به اون ایده آل رو دارین و این تلاش زیباست،
دوستانی که احساس گیج بودن یا پراکنده بودن یا هرگونه نا متعادل بودن داشتن، همونطور که گفتم احساس میکنم هدف همین بود، همه چی که نمیشه صاف و پوست کنده بزارن جلومون، نمایش خوب نمایشی که بعد از دیدنش مدتی سکوت کنی و به فکر بری، که چی شد، دلیل یک سری کارها چی بود، این کنکاش کردن یکی از نقاط قوت اینگونه نمایش هاست که من شخصا کاری که ذهنمو درگیر کنه بعد اتمام، برام کار لذت بخشی هست
بخوام بیشتر بگم هم اسپویل میشه هم طولانی
فقط کلی عشق بهتون که تلاش میکنید تئاترو زنده نگه دارید