سی و یک رویا، قصهی همهی ماست. ما که رویایی داریم برای رفتن، برای ماندن، برای گفتن و برای سکوت کردن. احمد و مینا رویایی در سر دارند همچون ما، اما چه کسی شجاعت دست کشیدن دارد؟ و چه کسی شجاعت ماندن؟
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سلام به اونی که میخوای کامنتارو بخونی که ببینی تئاترش خوب بوده یا نه!
سلام رفیق من تا حالا هیچ تئاتری باعث نشده که این دو انگشت شست سنگینم رو بلند کنم و بخوام تعریف کنم ازش..
این تئاتر بسیار بالاتر از انتظارم بود و به شدت توصیه میکنم …
بی سرو صدا ، بدون شلوغی ، بدون خرج الکی ، نمایشنامه درست، و امااااا بازی بی نظیر هومن کیایییی…
میدونم اگردوستار تئاتر باشی و بازی هومن رو ببینی یه حسی بهت میگه وایسا بعد تئاتر هومن بیاد بیرون بهش بگی وای تو چقدر خفنی…
فن بیان درجه ۱، اکت بدن فوق العاده…
در کل به شدت میبردت به اونجایی که دلش میخواد ..
ببین حتما😉
راستی این اکانت همسرم هست و من حتی تنبل تر از اونیم که اکانت بسازم پس ببین چه خوب بوده😅
آدم ها پر هستند از رویاهای بسیار
و رویاهای بسیاری هستند که آدم ها را در خود بلعیده اند و از آن ها تنها چیز های کوچکی به جا مانده شبیه تکه ای سنگ چند هزار ساله، بدون آنکه در آن ردپایی باشد از خون ها و دردها
تکتم عزیز ما پر هستیم از رویا، رویاهای شنیدنی … رویاهای بیسرانجامی که رنجِ جهان آنها را بلعیده… ما همگی کوههای آتشفشانی هستیم که در آستانهی فوران شدنیم … ☁️
از اون شبی که نمایش رو دیدم تا الان مدام دارم با دیالوگهاش زندگی میکنم و بیشتر میفهمم که چقدر حال احمد رو درک میکنم و به جای احمد بغضم میگیره، قلبم درد میگیره و ...
بیصبرانه منتظر دفعهی بعدی هستم که نمایش رو ببینم:)