«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
امروز به دعوت دوستانم به تماشای حرفه ای نشستم . نمایشی که متن آن در ظاهر در سطح میگذرد اما با نگاهی ابزورد به جنگ و قدرت سران به درستی مفاهیم را منتقل میکند.
باز ی ها همگی درخشان و اندازه بودند اما به نظرم آقای امیر نوروزی و ساکت اف و مهران میری در سربازها و خانم بهارمست (الیزابت) و خانم ریاضی که آکسفورد بودند درخشان تر و مسلط بر صحنه ظاهر شدند. آقایی که بوفالو رو بازی میکرد و نقش بروس لی هم لحظات خیلی بامزه ای داشتند. البته واقعاً همه خوب بودند.
ثابت بودن بازیگران روی صحنه چالش جالبی بود . لحظاتی متن بین کمدی و جدی بودن بلاتکلیف بود.
فقط لحظاتی بود که بعضی تماشاچی ها میخندیدند در صورتیکه به نظر میامد لحظه ای جدی است و این برای من عجیب بود.
من حتماً مجدد میام و اجرا رو با تمرکز بهتری میبینم و مفصل تر از این اجرا مینویسم.
البته امیدوارم هوای سالن مساعدتر و خنک تر بشه.
خسته نباشید به گروه عزیز حرفه ای
با عرض خسته نباشید متاسفانه توقعی که از دیدن اجرایی در سالن سمندریان داشتم را برآورده نکرد. بازی های خوب و بد در اجرا وجود داشت و جاهایی از نمایش خسته کننده بود به خصوص شروع کندش. خانم باقری و آقای یحیوی و دل افکار لحظات جالبی خلق میکردند.
متن نمایش با توجه به نوشته های قبلی شهاب مهربان متنی بود که در تم خودش کشش و جذابیت داشت. طراحی صحنه و بازی امین میری دو نکته ی مثبت دیگر کار بود. به نظرم برای کارگردانی خانم شعبانی یک پله رو به جلو حساب میشد هرچند که دقایقی از کار اضافه است و بازی ها گاهی مصنوعی است و ریتم از دست میرود.
خسته نباشید به گروه . موسیقی کار جالب بود اما نکته ای که اذیت کننده بود طنزی بود که برایش تلاش میشد و به ثمر نمی نشست. اما هماهنگی گروه نمایش نسبتاً جذابی رو ساخته بود.