در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال آرمان رسولی | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 19:09:55
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
دیشب موفق به دیدن این اجرا شدم.
نورپردازی اولین چیزی بود که به چشمم اومد. بعضی صحنه‌ها صورت بازیگر تو سایه بود و بدنش توی نور یا برعکس.
سرعت و ریتم کار در ابتدا کند بود ولی هر چی به انتها رسید تندتر شد (این تغییر ریتم به چشم میخورد، انگار مثلا مجبور شده باشند از کار بزنن).
بازی‌ها خوب بود، حس نقش‌ها رو تونسته بودند در بیارن. همونطور که تو کامنت‌ها اشاره شد نقش زندانی طبیعی بود. اما دو نقش دیگه اسیر کلیشه‌هایی بودند که از نقششون وجود داره. حس کردم شاید برای اینکه تلخی کار رو کم کنند بوده یا شاید از ترس برای بازتولید خشونت بوده و یا شاید خود بازیگرها دوست نداشتند منطبق بر اون نقش‌ها بشن چون نقش‌های منفی هستند. در هر حال، روی یه سری حرکت‌های ریز خوب کار کرده بودند که کاش بیشتر استفاده بشه. مثلا لرزش پا با گفتن دیالوگ متوقف میشد. اما میتونست تا تغییر وضعیت ادامه پیدا کنه. یا مثلا چشمک راهنما واضح بود هر چند ممکن بود کسایی متوجهش نشن. نگاه‌هاشون خوب آدم‌ها رو از کارکتری به کاراکتر دیگه منتقل می‌کرد.

اما مساله‌ی اصلی من روی داستانه. انتخاب این جور داستان‌ها توی موقعیت کنونی جسارت می‌خواد ولی خوب مخاطب خاصی هم داره. چرا؟ چون بازگوی وضع ... دیدن ادامه ›› موجودی هست که بیشتر مخاطب‌ها برای فرار از اون اومدن تیاتر. حالا همین مخاطب‌هایی هم که این تئاتر رو انتخاب کردن اولین واکنششون چیه؟ همذات پنداری. خودشون رو جای طرف می‌ذارن و تصور می‌کنن که اگر خودشون بودند چه می‌کردند؟ در همین جاست که متن به ما چه چیز جدیدی نمیده جز یک نوع مظلومیت، یک نوع سینه‌زنی که در نهایت با تعجب به این فکر میکنی که پس یه زمانی آرژانتین هم؟ پس این درد جهانیه؟!!

متوجه هستم که نقد به محتوی داستان ربطی به کار نداره اما مساله‌ام اینه که چرا تغییر اساسی در محتوی متن داده نشده؟ آیا این آزادی وجود نداشت؟ محتوایی که برای چند دهه پیش بوده و آدم‌ها منفعلن، چطور میتونه همچنان جوابگو باشه؟ اونم تو زمان ما که گفته شده «شاد باشید، آهنگ شاد بذارید»؟
تازه همونطور که توی خلاصه نوشته شده وقتی قراره موضوع «نسلی که آینده را تضمین می‌کند» باشه، چرا خلاقیت در فرم کم بود؟ مشخصه که نسل جدید با فرم تکراری، با همون موسیقی سوزناک جذب نمی‌شن. مثلا پیشنهاد میدم یه بار با همون لحن دیالوگ‌ها، بگید «بلا بلا بلا» و ضبط کنید. به هر کسی نشون بدید متوجه محتوی کار میشه.

در نهایت خوشحالم که این اثر رو دیدم و همچنان فکرم درگیره کاره و این خیلی ارزشمنده. ممنون از همگی و خسته نباشید.
من شب اول با همراهی چند تن از دوستان و خانواده به دیدن این نمایش کمدی، تراژیک، روانکاونه رفتم و خوشبختانه از انتخابم پشیمون نشدم و همگی لذت هم بردیم. امیدوارم در مدتی که این نمایش ادامه پیدا می‌کنه، با حمایت ما، مخاطبین، این اثر بهتر و بهتر اجرا بشه و هنرمنداش با بالا رفتن سطح توقع مخاطبین خودشون رو بالاتر بکشن.

نمی‌خوام لذت کشف اثر رو از دیگران محروم کنم، برای همین به گفتن این بسنده میکنم که کار به موضوع و مساله‌ی مهمی اشاره می‌کنه. چیزی کمتر پرداخته شده و با جسارتی که امروزه کمتر دیده می‌شه.
اگرچه تلاش شده بود از زاویه‌ی دید افراد مختلف به مساله‌‌ای که مطرح می‌شه، نگاه بشه اما واضح و کافی نبود (به اون صورت نبود که توی گوش مخاطب بخوره)! روایت‌های مختلف افراد می‌تونست از زبان خودشون و با زاویه‌ی دید خودشون و با حضور شخصیت درونی خودشون مطرح بشه. این موضوع باعث شده بود که مخاطب حس کنه در حال دیدن زندگی یک نفره. (و پیام کار رو پس بزنه و بگه این برای من نیست.) حتی من از بین تماشگرها، بعد از اثر، شنیدم که نقش زن در این کار مظلومانه بود. و واقعا چه خوب، متفاوت، پرجسارت‌تر می‌بود که نقش اصلی رو به نقش زن می‌سپردن! من فکر می‌کنم همین موضوع، باعث شده که اثر در بعضی جاها کشدار به نظر برسه و بار جذب کردن مخاطب روی دوش کمدی بیافته که البته جنبه‌های کمیک اثر بسیار ... دیدن ادامه ›› قوی بود!

علاوه بر زاویه‌ی دید، اثر تلاش کرده بود که جنبه‌های متفاوت زندگی رو هم وارد کار کنه. همونطور که هر اتفاقی اطراف ما خالی از سیاست، اجتماع، فرهنگ و مذهب نیست. این جنبه‌های مختلف توی کار مشخص بود. شوخی‌هایی که باهاشون شده بود خوب بود. حضور داشتن چون توی ذهن نویسنده، کارگردان به صورت ناخودآگاه حضور دارند. بعضی از این جنبه‌ها خوب پرورده شده بودند اما بعضی‌ها نیاز به پرداخت جداگانه داشتند.

به نظر من صحبت در مورد پایان بندی اثر هیچگاه پایانی نخواهد داشت! چون هر کس پایان خودش رو می‌خواد. من پایانش رو به شخصه بسیار دوست داشتم، پایانی هولناک که قطعا مخاطب رو به فکر خواهد برد و به مواجه با اونچه مطرح شده.

من تخصصی در تئاتر ندارم که بخوام راجع به دکور، نور، موسیقی و بازیگری و کارگردانی کار نظری بدم. به عنوان بیننده با بعضی از بازی‌ها خیلی حال کردم و بعضی از بازی‌ها به نظر دچار ضعف شب اولی بودند. برای این نمایش آرزوی موفقیت دارم و بهترین چیزها رو براشون می‌خوام.
با تشکر

پ.ن: کاش روی پوسترهای بازیگران که جداگانه قرار دادید، اسم‌هاشون رو می‌ذاشتید تا بیشتر باهاشون آشنا بشیم.