از نظر من 316 فیلم شیرینی بود با نگاهی متفاوت و جالب. شنیدن داستان از زبان کفش ها دلنشین بود به نحوی که لبخند رضایت در طی فیلم و بعد از آن همراهم بود. ضمن اینکه باعث شد به فکر بیفتم تا برگردم خونه چند تا از کفش هام رو بشورم!!!
از اونجا که سبک وسیاق صمیمانه، راحت و بی شیله پیله صحبت کردن رو دوست دارم راوی و در واقع روایت داستان رو دوست داشتم.
برخلاف اکثر سریال ها و فیلم های ایرانی که -به نظر من- زن و مرد به طرز توهین آمیز و غیرمحترمانه ای روبروی هم و شاخ در شاخ به نمایش در میان در این فیلم به طور شیرینی در کنار هم به تصویر کشیده شده بودند واین تصویر رو دوست داشتم.
فیلم ایجادِ عادتِ پرکردن اوقاتم با کارهای خوب و مفید و نهادینه کردن آن رو یادآوری کرد تا در سنین پیری دچار روزمرگی و تکراری بودن روزها و زندگی نشوم. یادآوری خوبی بود.
در هر حال از آقای حقانی و کشانی تشکر میکنم و برایتان آرزوی موفقیت بیشتر و بیشتر دارم.