به نظر من سیزیف یعنی یک کار کامل و همه چی تموم و این همه ظرافت تو همه ی جوانب یعنی احترام به بیننده ، این رو از وقتی به سالن وارد میشی و در جای خودت میشینی احساس میکنی ، دکوری کامل با موزیکی ملایم و حرکات رویا گونه ی بازیگر ، استارت کار که میخوره وارد دنیایی میشی که با گذشت زمان دل کندن و خارج شدن از اون برات بدجور ناراحت کننده به نظر میرسه هرچند در جریان امر هم قرار نگیری چلنج بین بازیگرا و قدرت نمایی شون این دغدغه ی شیرین رو تو ذهنت ایجاد میکنه که کدومشون بهتر بودن ؟! چهره های گوناگون انرژی مافوق تصور ، از زمین و زمان بالا رفتن ها سق انداختن و تبدیل شدن ها و و و از آقای گرجی یا قدرت کلام و تغییر آوا و حالت های روحی مختلف و ضجه های سالن لرزان و در کل بازی جانانه ی خانم مولایی ؟!
در کنار اینها نمیشه بی توجه بود به انتخاب موزیک های دوست داشتنی و بجا طراحی صحنه عالی ، نور پردازی محشر ، متن داخلی تحسین برانگیز و صد البته کارگردانی پروسواس و دقیق
از همه تون ممنونم که انقدر با جون و دل زحمت کشیدید تا این لحظات زیبا رو برای ما خلق کنید ، سیزیف از معدود فرزندانی یه که بعد از اتمام اجرا هم زنده خواهد ماند ! و بینندگان از هنر والدینش حالا حالا ها به نیکی یاد خواهند کرد